Categorie: Geen categorie

Ik kom het zo vaak tegen.
Schuldgevoel.
A devil in disguise.
Vermomd als beste vriend.
Vermomd als datgene wat van jou een ‘goed mens’ maakt.

Maar hoe goed de vermomming ook is, eronder zit nog steeds een duivel.
Want:
SCHULDGEVOEL LEVERT JE NOOIT IETS OP.
En hoewel ik heel voorzichtig ben met het gebruik van woorden als nooit en altijd, gebruik ik het hier vol overtuiging.

Nooit.

Integendeel.
Schuldgevoel is een gigantische energievreter. En een moordenaar van zelfvertrouwen.
Schuldgevoel legt je lam, doet je verdrinken, maakt je zwak.

Ja maar…het is toch belangrijk om stil te staan bij de impact van jouw gedrag op anderen? Het is toch belangrijk om als je fouten maakt die negatieve gevolgen hebben voor anderen dat je hierbij stil staat en verantwoordelijkheid neemt voor je daden?

En dan antwoord ik opnieuw vol overtuiging ja. Absoluut! 

Maar schuldgevoel helpt je hier niet bij. Want het besef dat je iets gedaan hebt dat je beter niet had gedaan, het besef dat je anderen geraakt hebt op een manier waar je je niet goed bij voelt, komt VOOR je je schuldig gaat voelen.
En als je echt iets gedaan hebt waar je spijt van hebt, dan helpt dit besef je om actie te ondernemen en je verantwoordelijkheid op te nemen, terwijl schuldgevoel je je alleen maar slecht doet voelen, je energie wegvreet en zorgt dat je nog veel minder kan zijn wie je graag wil zijn.

En dit geldt als je effectief iets gedaan hebt waar je spijt van hebt.

Dan heb ik het nog niet over de ontelbare keren dat mensen zoals jij zich schuldig voelen zonder reden. Voor dingen waar ze helemaal niets aan kunnen veranderen. Of voor veronderstellingen die misschien helemaal niet kloppen met de werkelijkheid.
Want ik merk dat je schuldig voelen bijna verslavend is. Soms lijkt het alsof we niet meer zonder kunnen, en we onbewust op zoek gaan naar dingen om ons schuldig over te kunnen voelen. 

‘Had ik maar meer dit’ of ‘had ik maar minder dat’ of ‘als ik toen niet dit of dat’….
Want op die manier voeden we de onderliggende belemmerende overtuiging in ons hoofd dat we niet veel waard zijn, dat we niets goed kunnen doen, dat we geen liefde waard zijn.

Een typisch patroon bij people pleasers: mensen die extreem zorg dragen voor anderen om zo aan zichzelf te bewijzen dat ze liefde waard zijn.
Om vervolgens, ondanks dat ze al zoveel geven aan anderen, toch weer redenen te vinden om zich schuldig te voelen dat het niet goed genoeg is, en op die manier voor zichzelf te bevestigen dat ze die liefde toch niet waard zijn.

Een vicieuze cirkel van leugens die we onszelf wijsmaken en die ons vaak diep ongelukkig maakt.

Ik heb er zelf heel lang rondjes in gelopen. En weet dus heel goed wat het met je doet.
En ik weet ondertussen ook dat het zo niet hoeft te zijn. Dat jij zelf kan kiezen om uit die cirkel te stappen.
Ik weet dat je kan leren om jezelf graag te zien zodat je weet dat jij liefde waard bent, zonder dat je jezelf daarvoor continu moet bewijzen.

Ik heb afscheid genomen van schuldgevoel. Omdat het me niets bijdraagt. Omdat het me ongelukkig maakt. Omdat schuldgevoel me niet de beste versie van mezelf laat zijn, en ik daardoor ook niet het beste van mezelf kan geven aan anderen.

En dat kan ik ook aan jou leren.
Niet op 1 2 3 en niet zonder moeite. Daar ben ik eerlijk in.
Want als je echte verandering wil, zal je aan die onderliggende overtuiging dat jij geen liefde waard bent moeten werken. En dat is niet gemakkelijk. Maar het is wél mogelijk. 

Met als resultaat dat jij door het leven gaat met onvoorwaardelijke liefde voor jezelf.

Zonder schuldgevoel.

Zonder people pleasen.
Maar helemaal zoals je echt bent.

Zodat jij kan geven aan anderen wat je zo graag wil geven. En ook terugneemt wat jij nodig hebt om altijd te kunnen blijven geven.

Zodat jij weet wat je waard bent zonder hiervoor continu bevestiging nodig te hebben van anderen. Waardoor je die waarde ook helemaal kan delen met je omgeving en de wereld.

Wil jij met jouw schuldgevoel aan de slag?

Dan is de Hou Van Jezelf-workshop de ideale plek om jouw eerste of volgende stap naar meer zelfliefde te zetten. Meer info vind je via deze link.

Wat is visualisatie?

Visualiseren betekent dat je beelden creëert in je hoofd. Je maakt een film, maar dan wel eentje waarbij jij de regisseur én de hoofdrolspeler bent! Zo creëer je je eigen realiteit.

Visualisatie is krachtig om verschillende redenen:
– het vormt je gedachten: door te focussen op positieve beelden, train je je brein om positiever te denken

– het beïnvloedt hoe je je voelt: door positieve situaties te visualiseren, zal je automatisch ook bijhorende positieve gevoelens ervaren

– het helpt bij het bereiken van doelen: door je doelen te visualiseren, maak je deze veel concreter en motiveer je jezelf om de nodige acties te ondernemen

Visualisatie is dus ook een erg krachtige tool om te leren om een positiever beeld van jezelf te ontwikkelen en jezelf meer te waarderen.

Hoe werkt visualisatie?

Eerst en vooral is het belangrijke om een rustige omgeving te creëren. Zet je even apart op een rustig plekje waar je niet gestoord wordt. Neem een aantal keer diep adem.

Stel je vervolgens een positieve situatie voor. Als je wil leren om meer te houden van jezelf, zijn volgende visualisatie-oefening heel waardevol:

• visualiseer je Kleine Ik: maak vanuit je volwassen ik contact met een jongere versie van jezelf en bied je Kleine Ik troost en erkenning.
  
• visualiseer je Oude wijze ik: verbind met een oudere, wijze versie van jezelf die zijn/haar leven al geleid heeft en alle levenslessen al geleerd heeft
  Je kan dit alvast even uitproberen met deze mini-visualisatie!
  
• visualiseer je Future Me: ga in gesprek met een toekomstige versie van jezelf (bv. binnen 5 of 10 jaar) die de doelen en dromen die jij nu hebt al gerealiseerd heeft

Belangrijk bij visualisatie is om het beeld zo levendig mogelijk te maken. Dit kan je doen door je zintuigen helemaal open te zetten in je visualisatie. Welke sensaties voel je, welke geuren reuk je, welke geluiden hoor je, welke kleuren zie je,….

Focus vervolgens ook op wat je tijdens je visualisatie voelt in je lichaam en welke emoties je opmerkt.

Laat je verbeelding zoveel mogelijk spreken, je hoeft niets te forceren, laat maar komen wat wil komen.

Wat zijn de voordelen van visualisatie?

Visualisatie is, zeker met wat oefening, een heel erg krachtige tool om jezelf te helpen groeien met heel wat voordelen:

• het verhoogt je zelfvertrouwen en zelfliefde: je creëert positieve gedachten over jezelf zodat je met een positieve bril naar jezelf en het leven kan kijken.
  
• het vermindert stress: visualisatie is een vorm van mindfulness waarvan wetenschappelijk bewezen is dat het je stressniveau reduceert en je mentale gezondheid positief beïnvloedt.
  
• het helpt je om je doelen te bereiken en dromen te realiseren: visualiseren van hoe het zal zijn als je je doelen bereikt hebt, geeft je heel wat positieve energie om de nodige acties en stappen uit je comfortzone te zetten om ook in de realiteit jouw droom te realiseren!

Tips voor succesvol visualiseren

1. Oefen regelmatig
   Visualiseren is op zich niet zo moeilijk. De grootste uitdaging ligt erin om alles even te kunnen loslaten en je verbeelding zijn gang te laten gaan. Hoe meer je dit oefent, hoe makkelijker het zal gaan!
   
2. Wees geduldig
   Je hoeft zeker niet te panikeren als het niet direct lukt. Voel je dat je vastloopt, neem dan nog eens een aantal keer diep adem en probeer zoveel mogelijk tot rust te komen. Iedereen heeft verbeelding, als je blijft oefenen zal het uiteindelijk lukken!
   
3. Schakel een professional in
   Vind je het toch echt moeilijk? Dan loont het zeker de moeite om een professional in te schakelen die je kan ondersteunen bij het visualiseren.
   Visualisatie is een tool die ik zowel in het VIP traject Hou Van Jezelf als in mijn individuele sessies met cliënten erg vaak gebruik.
   Ook al denken cliënten vaak vooraf dat ze dit niet zullen kunnen, zijn ze telkens weer tevreden en verbaasd over de impact die de visualisatie-oefening op hen heeft.

Visualisatie is dus een heel erg krachtige tool die jou kan ondersteunen om meer te leren houden van jezelf.
Het verhoogt je zelfvertrouwen en zelfliefde, vermindert je stress en helpt je om je doelen en dromen te realiseren.
Het vraagt soms wat oefening, maar met wat geduld kan je echt mooie resultaten bereiken. Natuurlijk kan je ook altijd een professional inschakelen die jou hierbij kan ondersteunen.

Wil je graag eens proeven van visualiseren?
In de online workshop ‘Hou Van Jezelf’ leer je niet alleen de bouwstenen kennen om jezelf écht graag te leren zien, je gaat ook actief aan de slag met oa. visualisatie om te werken aan jouw zelfliefde.
Meer info over de volgende workshop vind je via deze link!

Ik herinner me het nog goed. Het was één van mijn eerste coaches waarmee ik samenwerkte, nog in mijn vorige job.
“Het lijkt wel alsof jij je verantwoordelijk voelt voor de hele organisatie”, zei ze op een bepaald moment.

Ik werd er stil van. Want ik besefte onmiddellijk dat ze helemaal gelijk had, ik voelde me écht verantwoordelijk voor de hele organisatie. En op dat moment werd het me duidelijk dat er iets niet klopte. Er werkten ongeveer 5.000 mensen, en nee, ik was niet de CEO. Dus net iets teveel verantwoordelijkheid om op te nemen..

Ik was er niet goed van, dat weet ik nog. Dat moment waarop je je bewust wordt van een onbewust patroon dat je al heel je leven toepast zonder het goed te beseffen.
Ik voelde ook letterlijk het gewicht van dit immense verantwoordelijkheidsgevoel op mijn schouders drukken.
“Waarom doe ik mezelf dit aan?” vroeg ik me af.

Op dat moment wist ik het nog niet, maar het antwoord is me later wel duidelijk geworden.

Parentificatie

Een te groot verantwoordelijkheidsgevoel is heel vaak het gevolg van parentificatie. Dit betekent dat er rolverwarring is tussen ouder en kind. Je krijgt of neemt als kind een te grote verantwoordelijkheid in verhouding tot wat je op dat moment volgens je leeftijd kan dragen. Om dit aan te kunnen, is het uiteraard belangrijk om een groot verantwoordelijkheidsgevoel te ontwikkelen. Dit blijft vaak een onbewust patroon dat je blijft herhalen als je volwassen bent, zoals ook ik dus deed.

Parentificatie kan in verschillende situaties optreden, bv. als je ouders hun rol niet kunnen opnemen door ziekte of overlijden, scheiding, maar ook als je ouders zelf struggelen met verantwoordelijkheid als gevolg van eigen ervaringen in hun verleden. Het gaat hierbij zeker niet enkel om praktische taken en verantwoordelijkheden, zoals bv. de zorg voor het huishouden, maar ook om emotionele verantwoordelijkheden (bv. ouders die consequent steunen op hun kind voor hun problemen en emoties).

Wat doe je hieraan?

Zoals altijd, is je bewust worden van de parentificatie die je ervaren hebt enerzijds en het besef dat je verantwoordelijkheidsgevoel te groot is anderzijds een erg belangrijke stap.
Dat ene zinnetje van mijn coach heeft me toen de kans gegeven om stil te staan bij wat niet en wat wél mijn verantwoordelijkheid was, en gaf me ruimte om hiernaar te handelen.

Dit is echter niet voldoende, zoals ik zelf ook ervaarde. Hoe goed ik ook besefte dat ik sommige dingen echt mocht loslaten aangezien ze niet mijn verantwoordelijkheid waren, ervaarde ik hierbij een grote onrust. Iets in mijn bleef van zich laten horen, en het leek wel alsof ik onbewust telkens weer op zoek ging naar die zware last op mijn schouders.
Aangezien het ooit echt noodzakelijk was om die grote verantwoordeljkheden op te nemen, gaat je systeem (lichaam + brein) zich hier vanuit overlevingsmodus heel sterk aan vastklampen. We moeten ons systeem dus leren dat het nu wél veilig is om die extreme verantwoordelijkheid los te laten. Ik help mensen hiermee aan de hand van traumaverwerking (het doorvoelen en verwerken van emoties en lichamelijke sensaties gelinkt aan de ervaringen rond parentificatie) en connectie met je kleine Ik. Hierdoor creëeren we ruimte om in het hier en nu aan de slag te gaan met het aanleren van nieuwe gedragingen en gedachten die gelinkt zijn aan een gezond niveau van verantwoordelijkheid.

Zo ging ik ook zelf aan de slag. En ook al blijft het iets waar ik altijd wel alert voor moet blijven, voel ik me al lang niet meer verantwoordelijk voor de hele wereld en kan ik bewuster loslaten wat niet voor mij is.
Als je jezelf herkent in dit verhaal, en je vaak last hebt van een te groot verantwoordelijkheidsgevoel, besef dan dat ook jij hier niet mee hoeft te blijven rondlopen!

P.S. Wil jij jezelf beter leren kennen en je zelfvertrouwen vergroten? Schrijf je dan in voor deze gratis videoreeks waarin je aan de slag gaat met 5 bouwstenen voor écht zelfvertrouwen!

“Ik begin dat te durven, ongegeneerd mezelf verkopen. En het voelt niet eens als verkopen, maar wel als: “ik bied echt iets dat jou kan helpen. Kijk maar of je er iets mee wil.”

Dit stuurde een cliënt die volop bezig is met de uitbouw van haar zelfstandige zaak. We werken samen aan het versterken van haar zelfvertrouwen, zodat ze haar zaak kan laten groeien vanuit (zelf)liefde en diep vertrouwen, in plaats van uit saboterende patronen zoals overpresteren-ontwijken, perfectionisme, faalangst,….

En dit berichtje is duidelijk een bewijs dat we goed bezig zijn!!

Het deed me terugdenken aan mijn eigen evolutie als ondernemer op vlak van zelfvertrouwen. Het idee van mezelf te moeten verkopen, was voor mij namelijk ooit de hel. En toch koos ik voor het ondernemerschap, waardoor ik geen andere keuze had dan ermee aan de slag te gaan. Het was een pittige weg, maar wel eentje waar ik héééééél veel uit geleerd heb. En deze lessen deel ik graag met jou in de vorm van 5 tips om jezelf ongegeneerd te durven verkopen.
Zeker nuttig als je ondernemer bent (want als je niet verkoopt, dan stopt het verhaal), maar evenzeer als je dit niet bent, want het leven is op zich gewoonweg één grote onderneming 😉

Hier gaan we!

Tip 1: Word je bewust van je zelfsaboterende patronen en hoe deze zich manifesteren in je onderneming

Daar is ze weer met haar saboteurs, denk je misschien wel 😉 En ja, hier ben ik weer. Want het is gewoon een gegeven dat we door onze saboterende patronen erg vaak de poten van onder onze eigen stoel zagen. En als je dat doet, hoeft het niet te verbazen als je regelmatig eens pijnlijk op de grond terecht komt.
Hoe beter je zicht hebt op hoe je saboterende patronen in elkaar zitten, hoe ze elkaar versterken of afwisselen, wanneer ze de kop op steken, wat ze met je doen, welke impact ze hebben op je omgeving,…. hoe meer ruimte je voor jezelf creëert om bewust andere keuzes te maken.
Enkele voorbeelden van saboterende patronen die ik vaak zie terugkomen bij (startende) ondernemers:

– Overpresteren om te bewijzen dat je het kan waardoor je te grote stappen uit je comfortzone zet die je niet kan volhouden of die gedoemd zijn om te mislukken De hoge prestatiedruk leidt vaak tot ontwijken of uitstellen, met een hoop schuldgevoel als gevolg waardoor de prestatiedruk weer omhoog gaat.
– People pleasen door alles en nog meer te oden om het je klanten naar hun zin te maken en daarbij je eigen grenzen en behoeften helemaal negeren: te lage prijzen vragen, véél meer geven dan waar je voor betaald wordt, je agenda laten bepalen door je klanten,… Met uitputting en de vraag ‘is dit het allemaal waard?’ als gevolg.
– Zichzelf verliezen in perfectionisme. Alles wat je doet voor je klanten 100 keer nakijken, toch nog wat verbeteren hier en dan nog een beetje daar, weken of zelfs maandenlang twijfelen over nieuwe diensten of producten want zijn ze wel al goed genoeg of moetje niet toch eerst nog een extra opleiding volgen om zeker te zijn dat je het goed zal doen…

Zelfs als je al een goed zicht hebt op je saboteurs, is het belangrijk om deze oefening te herhalen vanuit je rol als ondernemer. Het komt namelijk vaak voor dat er nieuwe patronen de kop op steken waar je nog niet zo’n goed zicht op hebt.

Tip 2: Word je bewust van je innerlijke rechter en de negatieve overtuigingen van waaruit hij vertrekt

We hebben allemmaal een innerlijke rechter in ons die niets liever doet dan oordelen vellen. Onze rechter oordeelt over onszelf, over anderen of over de omstandigheden. De rechter vertrekt vanuit enkele diepgewortelde negatieve overtuigingen over jezelf, zoals

‘ik ben niet goed genoeg’, ‘ik ben geen liefde waard’, ‘ik ben waardeloos’,… Deze overtuigingen hebben we ons in de loop van ons leven eigen gemaakt als gevolg van de omstandigheden die we hebben meegemaakt. Hoe moeilijker die omstandigheden waren, hoe sterker deze negatieve overtuigingen (meer hierover in tip 3).

Deze overtuigingen liggen aan de basis van je saboterende patronen. Als je ergens een stem hebt in jezelf die ervan overtuigd is dat je waardeloos bent, dan ligt de weg open om via presteren, perfectionisme, people pleasen,… te proberen om toch nog iets van waarde te creëeren.

Je kan je negatieve kerngedachten pas écht aanpakken en ombuigen van zodra je er goed zicht op hebt. Dus bewustzijn op dit vlak is een absolute must om verder te kunnen gaan.

Tip 3: Ga aan de slag met de wortels van je rechter en saboteurs

Het is belangrijk om stil te staan bij de wortels van je negatieve kerngedachten. Want net zoals bij onkruid, zal je pas duurzaam resultaat behalen als je de plant met wortel en al verwijdert.
Als je voelt dat jouw negatieve kerngedachten echt een sloophamer zijn voor je zelfbeeld en je zelfliefde, dan wijst dit er vaak op dat ze het gevolg zijn van zeer moeilijke levensomstandigheden of trauma’s die je meegemaakt hebt. En misschien voelt het voor jou zo niet, maar wees je dan bewust dat dit erg vaak het gevolg is van het feit dat het voor jou normaal is omdat je niets anders gekend hebt. Zijn de omstandigheden die jij hebt meegemaakt deze die je aan (je eigen) kinderen zou toewensen? Het antwoord op deze vraag spreekt vaak boekdelen.

Ook al liggen deze ervaringen in het (verre) verleden, zolang je niet actief met verwerking hiervan aan de slag gaat zullen ze een impact blijven uitoefenen op je huidige leven, en dus ook je onderneming. Ze liggen immers aan de basis van je overlevingsmechanismen die de bron zijn van je recher en saboteurs. En verwerking betekent niet (alleen) dat je het rationeel een plaats en verklaring kan geven, échte verwerking gaat veel verder dan dat. Het gaat over er met je hele zijn, je hele lichaam rust en vrede bij voelen.

Tip 4:Ontmoet je Wijze ik

Hoe meer je aan de slag gaat met bovenstaande tips, hoe meer ruimte je maakt voor je Wijze ik. Dat deel van jezelf dat altijd vertrekt vanuit onvoorwaardelijke liefde, in de eerste plaats voor jezelf. Je Wijze ik is altijd rustig, brengt wijsheid, weet wat er écht toe doet, en kan in de grootste conflicten het evenwicht terugvinden tussen empathie voor anderen én voor jezelf. Je Wijze ik is de bron van een diep vertrouwen in jezelf en het leven.

De moeite waard dus om daar even kennis mee te maken.
En het leuke is: iedereen heeft een Wijze ik in zich! Alleen zijn we vaak zo gewend dat onze rechter en saboteurs het hele podium innemen, waardoor we het gevoel hebben onze Wijze ik kwijt te zijn.

Hoe meer ruimte je maakt voor je Wijze ik, hoe meer je onderneming zal afgestemd zijn op datgene wat jou écht voldoening brengt en tegelijkertijd het beste van jou teruggeeft aan de wereld.

Tip 5: Hou van jezelf!

En als je dit moeilijk vindt, gun jezelf dan de nodige ruimte én ondersteuning om dit te leren.

Dit kan je doen door naast wat we reeds bespraken in de vorige tips ook ankerpunten voor jezelf te creëren die een stabiele basis bieden voor een gezond zelfbeeld dat jou én je zaak dient. Ga op zoek naar jouw talenten, jouw waarden, jouw passies, jouw dromen en verlangens. Connecteer met je levensdoel en zie welke waarde jij, door gewoonweg jezelf te zijn, te bieden hebt aan onze wereld. En krijg zicht op wat jij nodig hebt om de beste versie van jezelf te zijn.
Door jezelf graag te zien, kan je liefde onvoorwaardelijk laten stromen, ook in jouw onderneming en naar jouw klanten!

Kan je ondersteuning bij 1 of meerdere tips gebruiken? Of vind je het allemaal veel makkelijker gezegd dan gedaan? Plan dan zeker een vrijblijvend take-off gesprek in, ik luister graag naar jouw verhaal en geef je mee op welke manier ik jou kan verder helpen.

Wist je trouwens dat je als ondernemer ook recht hebt op loopbaancheques? Aarzel niet om me meer te contacteren voor meer informatie!

𝕁𝕒𝕣𝕖𝕟𝕝𝕒𝕟𝕘 𝕧𝕠𝕟𝕕 𝕚𝕜 𝕙𝕖𝕥 𝕧𝕣𝕖𝕤𝕖𝕝𝕚𝕛𝕜 𝕠𝕞 𝕚𝕟 𝕕𝕖 𝕤𝕡𝕚𝕖𝕘𝕖𝕝 𝕥𝕖 𝕜𝕚𝕛𝕜𝕖𝕟

Echt.

VRESELIJK.

Ik werd letterlijk misselijk.

Voelde walging en afkeer.

Ik vond mezelf aartslelijk.

Een gedrocht.

Een dikke koe.

Een mismaakt monster.

Echt.

Ik overdrijf niet.

Dat was hoe ik naar mezelf keek.

Jarenlang heb ik dan ook geprobeerd vanuit die negatieve energie en zelfhaat te vermageren.

Tja. Dat lukte niet.

Jo-jo plezier: 20kg eraf, 25kg er terug bij

Sporten was de hel: afkeer en weerstand langs alle kanten, maar toch mezelf pushen tot ik het niet meer uithield om dan weer op te geven.

Dan maar me neerleggen bij het feit dat ik gewoonweg altijd een lelijk dik gedrocht zou blijven (slachtoffersaboteur!).

Mensen lief, ik heb hier ZOVEEL energie aan verloren.

Gelukkig is het verleden tijd.

En besef ik nu écht, in het diepste van mijn hart, dat ik mooi ben.

En nee, ik ben er nog niet HELEMAAL vanaf, heb nog mijn momentjes.

Maar ik maak mezelf écht niet meer met de grond gelijk,

en word niet meer misselijk van mijn spiegelbeeld.

Integendeel, daarnet heb ik 5 minuten naar mijn stevige kuiten (want sporten is nu wel plezant geworden) staan kijken in de spiegel kan je het je voorstellen?

(nee, er hier een foto van posten is precies nog een stapje te ver )

Weet je…

hoe lelijker je jezelf vindt, hoe minder mooi je wordt.

Je uiterlijk past zich aan aan je zelfbeeld.

De zogenaame “self fulfilling profecy” van onze saboteurs. Ze zorgen ervoor telkens weer voor dat net datgene waar je zo bang voor bent, realiteit wordt. Van sabotage gesproken !

Door mezelf afstotelijk te vinden, greep ik makkelijk naar eten als comfort waardoor ik snel verdikte.

Door mezelf een luie trien te vinden die toch nooit iets volhoudt, lukte het me nooit om consequent en duurzaam aan mijn conditie te werken. Waardoor ik dik bleef.

Door mezelf lelijk te vinden, nam ik niet de moeite om op zoek te gaan naar mooie kledij, waardoor ik me ook altijd slonzig of niet verzorgd voelde.

En zo kan ik nog heel wat andere voorbeelden geven.

Weet je, nu ik geleerd heb om mild te zijn, en mezelf liefde te gunnen,

nu besef ik pas echt hoe mensonterend mijn eigen gedachten waren.

Echt, waar ik vroeger kotsmisselijk werd van naar mezelf te kijken,

word ik het nu van stil te staan bij het vreselijke discours dat mijn innerlijke rechter het merendeel van mijn leven in mijn oor geschreeuwd heeft.

Moest ik iemand zo over iemand anders horen praten, zelfs al is het iemand die ik niet ken, ik zou kwaad worden en reageren. Zeggen ‘zo praat je niet over iemand, zoveel hardheid en kwetsende woorden verdiend niemand.’

En toch heb ik het meer dan 30 jaar bij mezelf gedaan.

Waarom kan je je dan afvragen?

Tja, dan moeten we weer naar het verleden gaan. Onvoorwaardelijke liefde was geen evidentie tijdens mijn kindertijd en jeugd. Waardoor ik mezelf geleerd heb om mezelf niet graag te zien, want dat was veiliger. Coping noemen ze dat. Een natuurlijke reactie van ons brein op gevaar.

Want als je als kind geconfronteerd wordt met een consequent tekort aan onvoorwaardelijke liefde, om welke reden dan ook, dan heb je 2 keuzes. Ofwel kies je ervoor dat het niet aan jou ligt, en dus aan je ouders (want zij zijn je voornaamste bron van onvoorwaardelijke liefde op dat moment).

Deze optie creëert een ongelooflijk gevoel van machteloosheid: je bent immers helemaal afhankelijk van je ouders als kind, en dit wil dus zeggen dat je nooit die onvoorwaardelijke liefde, die we allemaal zo broodnodig hebben, zal krijgen.

De 2de optie is om de oorzaak bij jezelf te leggen. Want als jij het probleem bent, dan ben je tenminste niet machteloos. Want dan kan je proberen jezelf te ‘fixen’, en dan komt het misschien toch ooit nog goed. Je kan proberen perfect te worden, je kan proberen keihard te presteren, je kan proberen extreem zorgen voor anderen en jezelf altijd opzij schuiven, je kan extreem voorzichtig worden en alle risico’s vermijden,… enz enz. Allemaal copingsstrategieën die aan de basis liggen van, jawel, jouw saboteurs die je vandaag het leven zuur maken.

Natuurlijk maken we die keuze niet bewust. Het is een automatische en natuurlijke reactie van ons brein, het gebeurt bij ons allemaal. En gelukkig maar, want op dat moment ‘redden’ die copingsstrategieën je van een extreem en pijnlijk gevoel van machteloosheid.

Maar vandaag dienen ze je niet meer. Integendeel. Ze creëeren telkens opnieuw het gevaar wat ze ooit heeft doen ontstaan.

Straf hé?

Tenminste, dat vond ik toch toen ik doorhad dat het zo werkte.

Maar het luchtte ook op. Misschien was ik dan toch niet écht lelijk, misschien was ik wél liefde waard en kon ik wel leren om mezelf graag te zien.

Ondertussen heb ik er mijn job van gemaakt.

Meer nog, ik ontdekte dat het mijn levensdoel was, helemaal in lijn met mijn zielsmissie om liefde te verspreiden.

Hoe schoon is dat denk ik dan. Want het is allemaal niet voor niets geweest. Had ik zo streng en hard niet geweest voor mezelf, ik had nooit de diepe empathie kunnen voelen die ik nu voel als ik een cliënt iets gelijkaardigs hoor vertellen. ‘I feel you’, denk ik vaak. Want ik ben er zelf geweest.

Dus: als jij hetzelfde ervaart, en bv. al heel je leven van het ene dieet naar het andere surft, of ook een abo hebt op jojoën, walg je ook als je jezelf in de spiegel ziet,

besef dan dat het begint (en eindigt ) met jezelf graag leren zien.

Want als je jezelf graag ziet,

dan wordt gezond eten, sporten,… een teken van zelfzorg en zelfliefde,

ipv een straf voor wie je bent.

En dat….is een WERELD van verschil.

Benieuwd naar hoe ik je kan helpen om met liefde in de spiegel te kijken?

Vraag dan nu jouw take-off sessie aan via deze link!

Jarenlang leefde ik volgens wat ik dacht dat er verwacht werd. Ik studeerde, ging werken, kreeg kinderen, bleef voltijds werken en liep mezelf helemaal voorbij.

Elke dag weer: het gevecht om, voor dag en dauw op een uur dat helemaal niet paste bij mijn natuurlijke ritme, uit bed te geraken.

Daarna, elke dag weer, diezelfde ochtendrush. De kinderen achter de veren zitten, of vaak regelrecht opjagen ‘want anders mis ik mijn trein.’ Elke morgen weer stress en gedoe. En ik die allesbehalve de beste versie van mezelf ben voor mijn kinderen.

Dan de gebruikelijke toer om iedereen op zijn/haar bestemming te krijgen. Nee, geen quality-momentje van samen zijn (zoals dat nu wel het geval is als ik mijn dochter naar school breng), maar vaak een pijnlijk stille rit waarin we allemaal bekomen van de veel te drukke ochtend.

Eindelijk op de trein. Even een rustmoment. Soit, voor zover je een overvolle en vaak luidruchtige trein een rustige omgeving kan noemen. Maar ok, ik kon me even gewoon overgeven aan het onderweg zijn. Hoewel mijn saboteurs me vaak pushten om toch al wat mails te beantwoorden voor het werk…

Het werk, de volgende fase van mijn dag. Een hele dag vanuit saboteurmodus presteren en mezelf bewijzen. Met een veel te groot verantwoordelijkheidsgevoel, waardoor ik een magneet voor extra werk bij me droeg. Deed ik het graag? Tja, ik deed het niet echt NIET graag. Maar daar bleef het bij. Echte voldoening heb ik daar zelden ervaren.

En dan was het avond. Terug naar huis met een energiemetertje ‘way under zero’. Het was al leeg toen ik opstond en vrijwel niets doorheen de dag zorgde dat er energie bijkwam. Om dan een kopie van de ochtend te ervaren. Iedereen moe, iedereen prikkelbaar, met opnieuw een hele reeks ‘moetjes’ die stonden te wachten. Oef. Slapen. Ik mag in mijn bed (of nee, ik was al in slaap gevallen in de zetel). Eindelijk. 8 uur weg van alles. Om dan gewoon opnieuw te beginnen.

Wat een leven was dat toch. Wat deed ik mezelf aan? En waarom? Ik weet eigenlijk niet waarom. Omdat ik dacht dat het zo hoorde. Omdat iedereen het deed.

Omdat iets in mij dacht dat dit was wat je moest doen om ‘een goed mens te zijn’. Terwijl het als een slimme, niets ontziende killer al het goede in mij stilletjes vermoordde…

Ik ben zo dankbaar dat mijn lijf op een bepaald moment besliste dat het genoeg geweest was. Soit, op het moment zelf was dat niet het geval. Integendeel: toen probeerde ik er nog met man en macht tegen te vechten. Gesmeekt. Ik heb écht mijn lichaam gesmeekt om me niet in de steek te laten.

Terwijl het mij dus net aan het redden was. Want had het aan mijn hoofd gelegen, tja…dan was ik nu nog bezig op dezelfde manier. Dan was ik nu nog steeds bezig met mijn leven te vullen met ‘moetens’ afkomstig van een pad dat niet bij me paste. (Ik las hier ooit een super inspirerend boek over: ‘Als ik het leven over mocht doen’ van Bronnie Ware, waarin je te weten komt wat de 5 belangrijkste levenslessen zijn van mensen die aan het einde van hun leven gekomen zijn. In deze blog lees je er meer over!).

Dus nu ben ik dankbaar. Toen wist ik het even niet meer. Alle handvaten waar ik me al heel mijn leven aan vasthield, bleken zelfsabotage te zijn en brachten me duidelijk geen geluk. En ik had toen oprecht geen flauw idee hoe het anders kon. Even spannend, van springen in een zwart gat gesproken. Maar ik kon gewoon niets anders meer dan springen, en hoewel het razend spannend voelde, kon ik ook ergens diep vanbinnen een vertrouwen voelen dat alles goed kwam. Het was nog een fragiele verbinding met heel wat ruis, maar mijn ziel liet toen al van zich horen.

Dus sprong ik, en gaf me over aan de flow. En zoals dat altijd gaat als je helemaal in overgave gaat: je krijgt ALTIJD exact wat je nodig hebt op dat moment. Bij mij was dat mijn coachingsopleiding, die ogenschijnlijk onverwacht op mijn pad kwam. Synchroniciteit noemt dit, in deze blog lees je hier meer over.

Tijdens deze opleiding leerde ik niet alleen coachen, maar nog veel meer transformeerde ik als mens. Een echte ontdekkingsreis naar de meest pure versie van mezelf, mijn kern, mijn ziel.

Eén van de ‘life changing’ dingen die ik ontdekte op deze reis was mijn levensdoel. Mijn diepere why, datgene wat ik vanuit mijn kern te bieden heb aan onze wereld. De reden waarom ik hier ben. (Benieuwd naar wat een levensdoel precies inhoudt? Dat lees je in deze blog.)

Echt, het weekend waarop ik rond dit thema gewerkt heb, was magisch. Ook al kon ik het toen allemaal ng niet zo goed verwoorden en had ik toen nog geen flauw idee over hoe ik dit dan concreet moest vertalen in acties, de puzzel is daar op dat moment in elkaar geklikt. En ik voelde het. Ik voelde dat ik thuiskwam. Ik voelde dat het klopte. Grappig, want terwijl ik dit aan het schrijven ben, voel ik datzelfde gevoel weer. Zalig… even genieten en laten binnenkomen…

Mijn levensdoel is sindsdien verder geëvolueerd en is vooral veel helderder en concreter geworden. Maar vanaf dat weekend in Hamburg (want daar ging mijn opleiding door) heeft het me als een vuurtoren de weg gewezen. En dat doet het vandaag de dag nog steeds. Hoe hard de storm op zee ook mag zijn (en geloof me, het stormt regelmatig nog eens goed), de stralen van de vuurtoren laten me altijd weer weten wat mijn pad is, waar ik thuishoor en waar het veilig is. Ik meen dit oprecht, het ontdekken van mijn levensdoel is één van de mooiste cadeau’s die het leven me gebracht heeft. Het is mijn brug naar een onverwoestbaar en een altijd aanwezig vertrouwen.

Benieuwd naar jouw levensdoel?
Plan dan gerust een vrijblijvend take-off gesprek in waarin we samen op zoek gaan naar hoe ik jou hierbij kan ondersteunen!

Manifesteren, het is een beetje een modewoord geworden. Er wordt heel wat over geschreven, en alle succesvolle mensen lijken het moeiteloos toe te passen.

Ik kwam enkele jaren geleden met het concept in contact via ‘The Secret’, en ik was onmiddellijk gebeten door het onderwerp. Ik heb namelijk al heel mijn leven het gevoel dat er veel meer is en ook veel meer mogelijk is dan we op het eerste zicht zouden denken.

Ik ging dus verder op zoek (en liet de commerciële verpakking van The Secret snel achter me). Onder andere via de boeken en wijsheid van Deepak Chopra kwam ik meer te weten over het onderwerp en de wetenschap die erachter schuilt.

Het was het begin van een lange ontdekkingsreis waarin ik heel wat ontdekte over manifesteren. Wat het wel is, en hoe je het kan toepassen, maar ook wat het niet is en wat niet werkt. In deze blog deel ik dan ook graag mijn inzichten.

1. Manifesteren gaat over je diepste verlangens

Tijdens het manifesteren geeft het universum je antwoord op je diepste verlangens. Dat wil zeggen dat datgene wat je manifesteert, niet altijd datgene is wat je in eerste instantie in gedachten hadden.

We vertalen onze diepste verlangens namelijk in zeer concrete, tastbare zaken. Als je bv. geld wil manifesteren, is dat in vele gevallen niet je diepste verlangen. Het is vaak een concrete vertaling van een dieperliggend verlangen naar bv. zekerheid, veiligheid, zelfwaarde,…. Wil je graag een mooie reis manifesteren, dan zit er vaak een dieperliggend verlangen naar rust, verbinding met de mensen die je graag ziet, inspiratie,… achter.

Vaak zijn we ons niet of veel minder bewust van dit onderliggend verlangen. Maar het universum zal je daar een antwoord op geven. Dat wil zeggen dat wat we manifesteren niet altijd komt in de vorm die we verwachten, maar het zal altijd tegemoet komen aan je diepste verlangens.

2. Manifestaties komen soms in minder leuke vorm

Net omdat het universum altijd antwoord geeft op je diepste verlangens, zal je je manifestaties niet altijd als prettig ervaren. Ik geef een voorbeeldje dat ik zelf al meerdere malen aan den lijve mocht ondervinden. Al heel mijn leven worstel ik met een mindset die vertrekt vanuit financieel tekort. Door de omstandigheden waarin ik opgroeide, ontwikkelde ik een moeilijke relatie met geld, en leerde ik dat ik geen geld waard ben. Tekort werd dus mijn comfortzone. Toen ik me hier bewust van werd enkele jaren geleden, wou ik natuurlijk de boel omkeren. Dus probeerde ik geld te manifesteren. En wat gebeurde er: ik kreeg het tegenovergestelde: minder geld.

Eerst was ik boos en teleurgesteld, en dacht ik dat het me niet gegund was. Maar toen begon ik door te hebben wat er gebeurde: in plaats van geld, kreeg ik ongelooflijke waardevolle lessen die me hielpen om mijn geldmindset te veranderen. Mijn angst voor tekort, mijn overtuiging dat ik geen geld waard was, werd telkens weer uitgedaagd, en de omstandigheden die op mijn pad kwamen, hielpen me om stilaan mijn comfortzone van tekort los te laten, en overvloed stap voor stap te leren omarmen.

Ja, de lessen zijn vaak pijnlijk. Maar die pijn is het gevolg van het loslaten van die oude vertrouwde patronen, waarvan we onszelf zo graag wijsmaken dat ze ons veiligheid bieden terwijl ze ons net weghouden van datgene wat ons werkelijk gelukkig maakt.

Dus, heb je een verlangen uitgesproken naar het universum en wil je iets manifesteren? Kijk dan verder dan je neus lang is. Sta stil bij wat er op je pad komt, en stel jezelf de vraag hoe deze ervaring je kan helpen om dichter te komen bij iets waar je, diep van binnen, naar verlangt.

3. Manifesteren is een actief proces

Iets uitspreken, je dan in de zetel zetten en wachten tot het op je schoot valt. Nee, zo werkt het niet. Manifesteren is een actief proces: het universum geeft je wat je nodig hebt, en het is vervolgens aan jou om hiermee aan de slag te gaan.

Enkele jaren geleden reed ik met een oude kleine auto. Hoewel ik erg dankbaar was voor die auto, want het had me goed gediend, had ik er op een bepaald moment écht genoeg van. Het voelde niet meer veilig, ik had al meerdere keren autopech gehad, het was helemaal niet meer comfortabel,… Maar toch bleef ik ermee verder rijden. Want een nieuwe auto kopen, dat lukte me niet met mijn toenmalige mindset. Ik kon onmogelijk zoveel geld uitgeven aan mezelf, en vond dus altijd wel een argument om toch nog wat langer met de oude auto verder te rijden.

Maar het verlangen naar een nieuwe begon wel te groeien, en ik begon meer en meer uit te spreken dat ik graag een nieuwe auto wilde.

Niet veel later reed ik over de spoorweg en hoorde ik plots een vreselijk geluid. Er sleepte duidelijk iets over de grond, het was alsof er zo’n ketting van blikken achter mijn auto hing zoals je in de films ziet bij pasgetrouwde koppels. Ik zette me snel aan de kant, en ging kijken.

Jammer genoeg heb ik er toen geen foto van genomen, want achteraf gezien was het eigenlijk wel een hilarisch zicht. Mijn uitlaat was grotendeels losgekomen en sleepte achter de auto over de grond. Nu kan ik ermee lachen, maar toen voelde ik me net iets anders. Ik had het echt gehad! Het was echt de laatste druppel die ik nodig had (dank u universum!!!!!! Dit had ik dus gemanifesteerd) om te beseffen dat ik genoeg gesukkkeld had. Terwijl ik mijn sleutel in het sleutelgat stak om de auto af te sluiten (centrale vergrendeling had ik niet), besefte ik dat dit de laatste keer was dat ik dit deed. De beslissing was genomen: ik ging mezelf een nieuwe auto kopen. Ik ben naar huis gestapt, heb de wegenhulp verwittigd om de auto weg te laten slepen, heb mijn pc opengeklapt en ben op zoek gegaan naar een nieuwe auto. 2 dagen later ging ik naar de garage, en kocht ik een spliksplinternieuwe auto. Zonder enige twijfel.

Toen ik de financiering in orde bracht, bleek ik nog een extra cadeautje te krijgen want de rente stond zodanig laag dat ik het volledige bedrag kon lenen en er amper interest moest op betalen. Echt, een gratis lening, kan je je dat voorstellen!! Elke keer ik in mijn auto stap, geniet ik nog steeds van het feit dat ik mezelf dit gegund heb en ben ik dankbaar voor de auto en voor de manier waarop hij op mijn pad gekomen is.

Snap je wat ik bedoel? Je hebt echt een actieve rol te spelen. Het universum geeft je wat je nodig hebt om te groeien tot de beste versie van jezelf, en onderweg krijg je datgene wat jij nodig hebt om écht gelukkig te zijn. Hoe zalig is dat!

4. Je manifesteert altijd

In de info die je terugvindt over manifesteren, krijg je vaak de boodschap dat je alleen maar kan manifesteren als je helemaal positief over iets denkt en er geen enkele weerstand meer is. Maar dat klopt niet. Ik heb het lang geloofd, en heel hard geprobeerd om alle weerstand los te laten en zo à volonté te kunnen manifesteren. Maar dat is onmogelijk. Weerstand is onderdeel van onze natuur, die zal nooit helemaal verdwijnen.

Je hoeft niet eerst aan een lijst met voorwaarden te voldoen om te manifesteren. Integendeel: we manifesteren allemaal continu. Ook als je met nog heel wat weerstand zit, dan zal je datgene manifesteren wat je nodig hebt om je weerstand te verminderen (zoals ik deed met mijn verlangen naar geld in het voorbeeld bij puntje 2).

Je hoeft dus niet eerst de meest perfecte versie van jezelf worden voor je kan manifesteren. Wat kan je dan wel doen om meer of beter te leren manifesteren? Wel, er gewoonweg bewuster mee bezig zijn. Bewuster stilstaan bij wat je écht verlangt, alert zijn voor datgene wat op je pad komt, jezelf bewust afvragen hoe datgene wat je overkomt je dichter kan brengen bij je verlangens (zelfs al voelt het als een regelrechte tegenslag of misschien zelfs wel het tegenovergestelde dan wat je verlangt. Ik zou zeggen: net dan). En bewuster genieten van de cadeautjes die op je pad komen! Met het besef dat er altijd voor je gezorgd wordt.

5. De ‘floeps’-energie

Uit al mijn persoonlijke ervaringen met manifesteren, leerde ik dat ‘de floeps-energie’ dé manier is om snel en efficiënt te manifesteren.

Ik verklaar me nader 😉

Hoe meer je datgene wat je verlangt, er gewoon kan laten zijn, gewoon als een puur verlangen, als iets wat er nog niet is maar waarvan je weet dat het onderweg is, hoe meer je iets kan uitspreken en het dan ‘floeps’ kan loslaten en het universum kan insturen, hoe sneller het naar je terugkomt.

Ik deel graag nog een laatste ervaring, waarin de floeps-energie écht zijn werk heeft gedaan. Een tijdje geleden stuurde een vriendin me een foto van een hazelworm die ze op een wandeling was tegengekomen.

Zoals je kan zien, best fascinerend. Het ziet eruit als een kleine slang. Ik vind de natuur enorm fascinerend en inspirerend, dus vind zulke dingen echt geweldig. Enkele dagen later zagen we elkaar, en vertelde ze nog eens over die hazelworm. Het zijn zeer schuchtere dieren, waardoor de kans dat je ze ziet heel klein is. Ik ga heel vaak wandelen, en had nog nooit in mijn leven een hazelworm gezien. En dacht op dat moment ‘waauw, ik zou ook wel eens zo’n hazelworm willen zien.’

FLOEPS

De volgende dag ga ik, wat had je gedacht, wandelen met mijn man en hond. Plots begint mijn hond raar te doen, ze had duidelijk iets gevonden. We gaan kijken. En wat zien we…

Echt. Een hazelworm!

Ik heb, opnieuw, geen foto genomen, want onze aandacht ging vooral naar het vermijden dat Lisa (onze hond) de hazelworm een kopje kleiner zou maken 😉 En eens bevrijd aan de poten van Lisa, was de worm natuurlijk heel snel verdwenen naar een veiliger plekje.

Maar we hadden hem gezien. Met mijn man als getuige.

Dit is echt een megavoorbeeld van de floeps-energie. Er was geen greintje weerstand, ongeloof, of wat dan ook in mij toen ik dacht dat ik ook een hazelworm wilde zien. Ik liet het los, en was er helemaal niet meer mee bezig. En het kwam razendsnel naar me terug.

Ik kan wormen manifesteren, wie doet me dat na! 🙂

Ik vind het echt een zalige ervaring. En niet alleen manifesteerde ik die megaworm, echt wel indrukwekkend om te zien, maar daarnaast groeide hiermee ook mijn vertrouwen in mezelf en het universum.

En daar draait het allemaal om bij manifesteren. Een magisch samenspel tussen vertrouwen in jezelf en vertrouwen in het universum.

Wil jij ook leren manifesteren? En dus vertrouwen in jezelf én het universum?

Geef jezelf dan een take-off sessie cadeau en ontdek wat ik hierbij voor jou kan betekenen!

Fysieke mishandeling, emotionele mishandeling, seksueel misbruik,… Het zijn thema’s waar ik vrijwel dagelijks mee te maken krijg. Dit is vaak (niet altijd, maar jammer genoeg erg vaak) de onderliggende oorzaak van de issues rond zelfvertrouwen waar mijn cliënten vandaag tegenaan lopen. Ze hebben als kind geen of veel te weinig onvoorwaardelijke liefde ontvangen, waardoor ze geleerd hebben om zichzelf NIET graag te zien. Elk kind wordt immers met een gezonde dosis zelfliefde geboren. Als we het moeilijk vinden om onszelf graag te zien, dan is dit omdat we dit tijdens ons leven aangeleerd hebben.

Maar naast deze vreselijke vormen van kindermishandeling die niemand zou mogen meemaken, is er nog één die we echt niet mogen onderschatten: emotionele verwaarlozing.

Wat is emotionele verwaarlozing?

Emotionele verwaarlozing wil zeggen dat je als kind niet de aandacht, liefde, erkenning en waardering hebt gekregen die je nodig had om gezond te ontwikkelen en opgroeien. Als kind is de erkenning en liefde die we krijgen van onze ouders de belangrijkste voedingsbron voor de ontwikkeling van onze zelfwaarde. Als we hier niet voldoende van ontvangen, dan zal onze zelfwaarde zich niet volwaardig ontwikkelen. Net zoals onze groei negatief beïnvloed wordt als we onvoldoende eten en drinken krijgen.

Emotionele verwaarlozing is een stille moordenaar. Het gaat om de afwezigheid van iets, waardoor het veel minder duidelijk en opvallend is. Mensen die het slachtoffer zijn van emotionele verwaarlozing hebben dan ook vaak de neiging om wat hen overkomen is te minimaliseren (zeker als op materieel vlak alles beschikbaar was). ‘Het was toch niet zo erg’, ‘er zijn mensen die veel ergere dingen hebben meegemaakt’, ‘ja maar ik ben nooit geslagen of zo’ zijn uitspraken die erg vaak naar voor komen. Desalniettemin zijn de gevolgen van emotionele verwaarlozing absoluut niet te onderschatten.

Wat zijn de gevolgen van emotionele verwaarlozing?

Er zijn enkele typische ‘symptomen’ die gepaard gaan met emotionele verwaarlozing:
– Overgevoeligheid of afgesneden zijn van je emoties
– Gevoelig voor verslavingen
– Zeer streng en hard zijn voor jezelf, jezelf niet graag zien
– Saboterende patronen zoals perfectionisme, people pleasen, overpresteren, controledrang, ontwijkend of uitstelgedrag,…
– Een aanhoudende leegte binnen, (overheersende) gevoelens van eenzaamheid
– Gevoelig voor afwijzing

Ik ga hieronder graag wat dieper in op elk van deze symptomen.

Als kind gebruiken we onze ouders als spiegel om te leren omgaan met alle emoties die we ervaren. De manier waarop onze ouders met emoties (zowel die van zichzelf, als die van jou als kind) omgaan, is ons voorbeeld om om te gaan met onze eigen emotionele wereld. Als je ouders zelf, om welke reden dan ook, emotioneel niet of minder stabiel zijn, dan heeft dit dus een erg grote impact. Emotionele verwaarlozing heeft dan ook erg vaak als gevolg dat je worstelt met emoties. Dit kan zich uiten in overgevoeligheid aan de ene kant, ofwel het afgesneden zijn van je emoties langs de andere kant. Dit gaat vaak gepaard met een verhoogde gevoeligheid voor allerhande verslavingen (drank, drugs, seks, gokken, gamen, werken,…) die vaak helpen om tijdelijk de emoties af te vlakken, maar ons des te vatbaarder maakt eens de roes is uitgewerkt.

Als je emoties als kind geen ruimte kregen omdat je ouders met teveel andere dingen bezig waren (zoals werk), omdat ze worstelden met zichzelf (bv. door psychische problemen of moeilijke omstandigheden zoals een echtscheiding), omdat ze de lat zodanig hoog legden en altijd perfectie van je verwachtten,…dan heeft dit een erg grote impact op je zelfwaarde. Het gebrek aan erkenning, liefde en afstemming zorgt ervoor dat je als kind het gevoel ontwikkelt dat er iets mis is met jou. Je voelt je niet geaccepteerd in je volle zijn wat vaak resulteert in een strenge innerlijke rechter.

Je leert dus als het ware om streng en hard te zijn voor jezelf, en jezelf niet graag te zien. Saboterende patronen zoals overpresteren, perfectionisme, people pleasen, controledrang,… steken de kop op. Maar ook ontwijk- en uitstelgedrag kunnen zich hierdoor manifesteren.

Je leeft continu met de onderliggende gedachte niet goed genoeg te zijn, geen liefde waard te zijn, een last te zijn,… waardoor je leven vaak een hele struggle wordt.

Iets wat telkens terugkomt als ik werk met mensen die het slachtoffer waren van emotionele verwaarlozing (en iets wat ik ook bij mezelf herken) is het gevoel een leegte in zich te dragen die nooit gevuld lijkt te kunnen worden. Alsof er een groot zwart gat in je zit dat oneindig diep is. Je hebt zo hard geleerd om jezelf niet graag te zien, dat liefde iets gevaarlijk wordt. Het past niet in de overtuiging dat je geen liefde waard bent, dus elke vorm van liefde die toch binnenkomt, verdwijnt in het alles-opslokkende-gat. Hoe graag je het ook wil bijhouden of omarmen, het gat is onverbiddelijk. Ik denk dat dit een gevoel is dat je niet kan begrijpen als je het niet zelf ervaren hebt. Intense gevoelens van eenzaamheid (ook al zijn er voldoende mensen rond je heen) kunnen erg overheersend zijn, en vaak een hopeloos gevoel met zich meebrengen.

Een ander gevolg van emotionele verwaarlozing is dat er vaak een extreme gevoeligheid voor afwijzing ontstaat. Mensen die het slachtoffer werden van emotionele verwaarlozing gaan vaak hele sterke copingsmechanismen ontwikkelen om afwijzing te voorkomen zoals:

– Perfectionisme: als ik zorg dat ik perfect ben, zal ik wel geaccepteerd worden

– People pleasen: als ik continu zorg voor anderen, zal ik wel geaccepteerd worden

– Overpresteren: als ik continu presteer, zal ik wel geaccepteerd worden

Dit zorgt ervoor dat je continu gefocust bent op jezelf bewijzen, wat natuurlijk erg zwaar doorweegt en voor heel wat overmatige stress zorgt. Bovendien valt afwijzing natuurlijk niet helemaal te vermijden (en als het niet van buitenaf komt, dan zal je innerlijke rechter wel zorgen dat je je afgewezen voelt), wat vaak heel hard binnenkomt en het gevoel van eigenwaarde nog meer onderuit haalt. In deze blog lees je trouwens over een mijn eigen ervaring met schaamte en afwijzing.

Wat kan je doen als je emotionele verwaarlozing hebt meegemaakt?

Zoals ondertussen wel duidelijk is geworden: de impact van emotionele verwaarlozing valt absoluut niet te onderschatten. Indien je hier niet mee aan de slag gaat, heeft het vaak een zeer destructieve impact op heel wat aspecten van je leven zoals je liefdesrelaties, je relatie met je kinderen, je carrière, je vriendschappen,…

Het is echter absoluut mogelijk om die destructieve impact tegen te gaan.

Als je slachtoffer was of bent van emotionele verwaarlozing, is het cruciaal om eerst en vooral ruimte te maken voor het gemis dat je ervaren hebt. Dit begint vaak met het benoemen van de emotionele verwaarlozing as such, en het erkennen van het feit dat je een slachtoffer bent. Jarenlang heb je immers jezelf als oorzaak van alle problemen gezien, waardoor je geen ruimte hebt gelaten voor alle negatieve emoties die je ervaren hebt zoals verdriet, boosheid, woede, pijn, teleurstelling,… Dit zijn wondes die aandacht, zorg, mildheid en liefde vragen, zodat ze stap voor stap kunnen helen. En erkennen dat deze wondes er zijn, is hierbij een eerste cruciale stap.

Eén van de onderdelen van deze stap in mijn begeleidingen is contact leggen met ‘de kleine versie van jezelf’ (ook wel innerlijk kind genoemd). Die versie van jezelf, die zoveel pijn ervaren heeft, zich zo alleen gevoeld heeft, die zoveel gemist heeft, laten weten dat je zijn/haar pijn erkent. En dat hij/zij niet langer alleen is. Dit zijn zeer intense en vaak zeer mooie momenten…

Daarnaast is het erg belangrijk om te leren om emoties op een aangepaste, gezonde manier toe te laten. Je moet je systeem leren dat emoties veilig zijn en er nu wél ruimte is om deze er te laten zijn. Dit is niet zozeer een cognitief verhaal, of iets dat je moet ‘weten’, dan wel iets dat je lichaam op een meer onbewust niveau moet ondervinden. Leren emoties omarmen en toelaten als dit vroeger niet veilig was, is een hele uitdaging en doe je best met de nodige professionele begeleiding.

En last but not least: leren om jezelf graag te zien. Zoals ik al vernoemde, wordt elk kind (zonder uitzondering) geboren met een gezonde dosis zelfliefde. Het is dus iets wat je ooit kon, maar dat heel erg diep verborgen ligt onder dikke lagen negatieve overtuigingen over jezelf die je je gaandeweg eigen gemaakt hebt. Het is belangrijk om stap voor stap die lagen bloot te leggen. Zo begin je stap voor stap het onderscheid te zien tussen enerzijds je rechter en saboteurs, die zich doorheen de jaren als een harnas rond je hebben gevormd, en je kern, je ware ik, anderzijds. Ook dit is vaak een intens en langdurig proces, maar wel een proces waarbij elk stapje je iets moois brengt, je wat dichter brengt bij het (her)ontdekken van jouw innerlijk licht en het ervaren van onvoorwaardelijke liefde voor jezelf.

Helen van emotionele verwaarlozing, het is niet iets wat je doet tussen de soep en de patatten. Het is een intens en langdurig proces, waar je jezelf echt ook de nodige hulp bij mag gunnen (iets wat ik bewust benadruk, want door het gebrek aan zelfwaarde heb je vaak de neiging om hulp te vermijden). Maar het aangaan van dit proces brengt zoveel moois en zoveel diepgang in je leven dat het echt meer dan de moeite waard wordt.

Herken je jezelf in deze blog? Weet dan dat ook jij niet met deze zware last hoeft te blijven rondlopen en dat ook jij kan leren om te houden an jezelf.
Benieuwd hoe je dit kan aanpakken? Dan ben je heel erg welkom op de workshop Hou Van Jezelf, waarin ik je uitleg hoe jij heel concreet aan de slag kan om jouw zelfliefde te laten groeien.

en ik toch koos om overeind te blijven

Ik kon door de grond zakken. Of nee, ik WILDE door de grond zakken. De schaamte kwam met bakken binnengestroomd en probeerde me te overmeesteren. Had er een steen gelegen, ik was er onder gekropen, om er vervolgens liefst nooit meer vanonder te komen.

‘Stap wat rond, neem wat lucht binnen’, zei mijn coach.

Onhandig zette ik me recht en begon schoorvoetend door de ruimte te schuifelen. ‘Ik wil geen lucht, ik wil weg, IK WIL WEG!’ schreeuwde een stem in mijn hoofd. Ik ging met mijn rug naar haar staan, zodat ze tenminste mijn gezicht niet kon zien. Het gezicht van een dikke, (letterlijk) vette looser die het voor de zoveelste keer verknald had. De looser die zichzelf had wijsgemaakt dat ze goed was in iets, en nu helemaal van haar zelfgemaakte troon tuimelde. Mijn innerlijke rechter herleefde: eindelijk weer ruimte om als vanouds haar gang te gaan!

En ik, ik stond daar maar. Ik staarde naar buiten, waar de kippen rustig rondliepen in de tuin. ‘Was ik maar een kip’, dacht ik, ‘dan kon ik gewoon ganse dag kip zijn: wat in de grond pikken, af en toe een ei leggen en that’s it. Kip en Kim, het is tenslotte maar 1 letter verschil.’

Ondertussen rolden er enkele eenzame tranen over mijn wangen. Zelfs een fikse huilbui met de nodige opluchting achteraf was me niet gegund.

Ja, het was me wat. Niet echt één van mijn betere momenten om eerlijk te zijn. Wat me daar gebracht had? Wel… de confrontatie met het feit dat een oud patroon van mijn relatie met mijn moeder vandaag de dag (opnieuw, want dat is natuurlijk niet de eerste keer) voor een gigantisch energielek zorgde en ervoor zorgde dat mijn werk, waar ik ooit zoveel energie van kreeg, me nu helemaal leegzoog.

Ik. De coach, psycholoog, therapeut (kies maar wat je wil) die elke dag weer aan mensen zat uit te leggen hoe onze relatie met onze ouders vaak de basis is voor zelfsaboterende patronen die we gans ons leven meedragen. En hoe belangrijk het is om dat stuk te verwerken.

Ik. De coach, psycholoog, therapeut die elke dag weer aan mensen benadrukt hoe belangrijk het is om je mentale spieren te trainen om te zorgen dat die saboteurs niet langer aan het stuur zitten van je leven. Om dan zelf vast te stellen dat mijn eigen saboteurs zich (weer) helemaal in mijn leven genesteld hadden.

Ik. De coach, psycholoog, therapeut die elke dag weer aan mensen benadrukt hoe belangrijk het is om jezelf onvoorwaardelijk graag te leren zien. Ik was mezelf echt compleet met de grond gelijk aan het maken, en tuimelde regelrecht in de valkuil van mijn oh zo vertrouwde impostersyndroom.

Dacht ik.

Of althans, dat probeerde mijn innerlijke rechter me wijs te maken. Daar stond ik, naar de kippen te kijken, wel degelijk te overwegen welke vluchtroutes er waren en hoe ik ongezien weg zou kunnen komen (nogal moeilijk als je coach achter je naar jou zit te kijken). Wie hou je voor de gek Kim? Hiervoor ben je gekomen. Je wist dat dit je te wachten stond, als geen ander (ik zit genoeg aan de andere kant. Ben er wel nog niet uit of dit nu een voor- of een nadeel is). Beter nog, dit is waar je expliciet om gevraagd hebt. Dit is een cadeau, grijp het met beide handen!

Mijn Wijze ik kwam piepen.

Dus nam ik heel diep adem, en koos doelbewust om me om te draaien en verder te gaan met datgene waarvoor ik gekomen was. En ja, het innerlijk gevecht bleef nog even voortduren, het was niet de meest vlotte sessie doordat mijn rechter zich bleef moeien. Maar de shift was wel ingezet, en volop aan de gang. De puzzelstukjes vielen in elkaar, en ik ging naar huis met een helder zicht op wat er fout liep en wat ik eraan kon doen.

Maar ook met nog een pakketje schaamte, en het aanhoudende gevoel dat ik gefaald had. Ik had beter moet weten. Shame on me.

Opnieuw stond ik voor een keuze. Ofwel liet ik de schaamte en het zelfoordeel de bovenhand nemen, ofwel koos ik bewust voor onvoorwaardelijke liefde voor mezelf. En een veilige context waarin ik vanuit liefde stilsta bij welke lessen ik hieruit kan leren, en hoe deze ervaring me kan helpen om te groeien.

Tijdens één van mijn wandelingen in de dagen na de sessie, luisterde ik naar een podcast van Brené Brown. Brené is één van mijn grote inspiratoren. Ze deed heel wat onderzoek over schaamte, schuldgevoel en kwetsbaarheid en schreef er enkele geweldige boeken over. Als je haar nog niet kent, raad ik je echt aan om haar beroemde TED-talk ‘De kracht van kwetsbaarheid’ te bekijken. SUPER inspirerend.

En de schaamte begon als sneeuw voor de zon weg te smelten. Dit was geen falen. Dit was wat Brené ‘daring greatly’ noemt. Ik had niet gefaald, ik toonde moed:
– om MIJN weg te volgen, ook al is het niet de gemakkelijkste
– om in de spiegel te durven kijken en aan mezelf te werken
– mijn mijn dromen na te jagen, ook al betekent dat gigantisch uit mijn comfortzone komen

En terwijl de schaamte wegsmolt, rolden de inzichten 1 voor 1 binnen:
– elke coach, psycholoog of therapeut wordt met dergelijke zaken geconfronteerd. Part of the job. En het is net het vastpakken van deze dingen die je doet groeien
– perfectie bestaat niet. Ook niet in dit werk
– je eigen ervaring draagt er net toe bij dat je weet waar je cliënten doorgaan, en zorgt ervoor dat je nog meer connectie kan maken met hun proces

En alle argumenten die mijn rechter enkele dagen voordien had gebruikt om me af te maken, werden nu argumenten om mezelf te waarderen en graag te zien:

– Want net doordat ik het belang ken van verwerking van moeilijke ervaringen en trauma’s uit je kindertijd, zal ik ook die van mezelf telkens weer aanpakken
– Want net doordat ik het belang ken van mentale veerkracht en hier al zoveel in investeerde, kan ik nu bewust kiezen voor de weg die me het meeste dient, in plaats van deze van mijn rechter en saboteurs te volgen
– Want net doordat ik weet dat onvoorwaardelijke liefde voor jezelf het begin is van alles, kan ik nu ook bewust teruggrijpen naar die onvoorwaardelijke liefde voor mezelf, waardoor ik er ook weer volwaardig kan zijn voor mijn cliënten

Werken aan jezelf en investeren in je persoonlijke ontwikkeling.

Het loont écht de moeite.

Wil jij ook een stevige basis waarop je kan terugvallen als de schaamte je overspoelt en je innerlijke rechter je met de grond gelijk wil maken? Dan is onze mindset work-out misschien wel net datgene wat jij nodig hebt.

Want het leven is zoveel mooier als je leert om bewust te kiezen voor wat jou gelukkig maakt!