Geen categorie - Living it Blog

De stille moordenaar: de slachtoffersaboteur

“Ik zie het niet meer zitten, het heeft toch geen zin meer.”
“Ik heb altijd tegenslag, het is me gewoonweg niet gegund.”
“Wat ik ook doe, het lukt toch nooit.”
“Die dingen werken toch niet bij mij.”
“Het is allemaal 1 dikke shit.”

Zelfs als ik deze zinnen gewoon nog maar opschrijf,
voel ik de energie uit mijn lijf stromen.
Mijn schouders zakken naar beneden,
mijn hoofd buigt naar voor.

‘Ik geef me over’
Dat is het gevoel dat er bij mij nu naar boven komt.

En dat is dan ook de reden waarom ik deze post schrijf.
Want deze uitspraken zijn afkomstig van de slachtoffersaboteur.
Een saboteur die als doel heeft om jou vanuit een gevoel van onrecht het idee te geven dat je gewoonweg voor het ongeluk geboren bent en dat het dus zinloos is om nog iets te proberen.
(Meer info over saboteurs vind je hier)

Deze gedachten zorgen ervoor dat je verlamt, blokkeert, in een hoekje kruipt en ondergaat.
Ze zorgen ervoor dat je het stuur van je leven loslaat en geen actie meer onderneemt om je eigen pad te bepalen.
En daarom noem ik het een stille moordenaar. Het geeft je korstondig een gevoel van welbehagen, want het doet goed om je eigen onrecht te mogen erkennen, maar het wordt onvermijdelijk gevolgd door een leeg, nutteloos, machteloos en neerslachtig gevoel waar je absoluut niet happy van wordt.

Ik heb een interne radar voor slachtoffersaboteurs.
Op één of andere manier voel ik het haarfijn aan wanneer iemand in de val zit van deze saboteur.
Een teken voor mij om mijn ‘rottweiler’-talent uit de kast te halen: vastbijten en niet lossen.
Veel mensen hebben de neiging om uit goede intenties mee te gaan in de klaagzang van de saboteur. Want er zit altijd wel een grond van waarheid in.
Ik negeer de klaagzang, en bijt me vast in de mogelijkheden die er wél zijn om het stuur terug vast te grijpen en vat te krijgen op het leven. En ik los pas als die persoon ook gekeken heeft.
De saboteur vindt dat natuurlijk allesbehalve fijn, maar telkens weer is de persoon erachter me achteraf dankbaar.

Zo doe ik het bij anderen.
Bij mezelf: dat is andere koek 🙂 Want ook ik heb regelmatig last van een slachtoffersaboteur, en mijn radar werkt voor mezelf niet altijd even accuraat.
Dus ook ik zoek mensen op die me hierbij kunnen helpen, die me die wake-up call geven als ik in dat patroon ben beland en die me helpen om terug on track te komen.
Het is dus absoluut niet iets om je voor te schamen.
We hebben er allemaal last van.
En kunnen elkaar er dus ook allemaal mee helpen!

Als coach en psycholoog help ik zelfbewuste, intuïtieve mensen die vaak twijfelen aan zichzelf om 100% zichzelf te durven zijn en hun zelfvertrouwen te vergroten om zo hun wildste dromen te realiseren.

Veel te moeilijk voor mij

‘Ik kan dat niet.’

‘Dat lukt me toch nooit.’

‘Oei, dat is veel te moeilijk voor mij.’

Zijn dat gedachten die wel eens door je hoofd gaan?

Wel, dan heb ik belangrijk nieuws voor jou:
dit zijn ALTIJD uitspraken van jouw saboteurs.

Als je deze gedachten hebt, mag je er dus zeker van zijn dat je jezelf aan het saboteren bent in het realiseren van je dromen.

De vraag of je iets al dan niet kunt, is trouwens ook helemaal niet relevant.
De vraag die er wél toe doet, is of je datgene waar je naar verlangt écht wil.
Want als je iets écht wil, zijn er ALTIJD oplossingen. Zelfs al is het moeilijk.

Je kan bijleren.
Je kan hulp vragen.
Je kan oefenen.
Je kan alternatieven zoeken…Er is altijd wel iets dat je kan doen.
Maar door jezelf wijs te maken dat het gewoonweg té moeilijk is,
leggen je saboteurs je lam.
En is de kans groot dat je geen actie meer onderneemt.

Je blijft in je comfortzone,
er verandert niets.
Je saboteurs winnen,

En jij…

Jij verliest.

Dus als je de volgende keer de gedachte hebt dat iets te moeilijk is, of je niet zal lukken.
Stel jezelf dan de vraag of datgene wat je wil bereiken écht belangrijk voor je is.
Hoe zal je je voelen als je dat doel of die droom realiseert?
Wat zal er dan anders voor je zijn?

Gaat je hart een paar tellen sneller slaan?

Geef je saboteurs dan geen kans.
Denk na over wat een eerstvolgende, kleine stap kan zijn,
en ga over tot actie.

Ga op zoek naar info,
vraag hulp,
train of oefen,of wat het ook mag zijn dat jou een stapje dichter brengt bij de realisatie van jouw dromen.

En zorg ervoor dat jij wint!

Van HARD werken naar HART werken

In het leven moet je hard werken.
Zeker om geld te verdienen.
Geld kan je alleen verdienen door te ploeteren,
het kost je nu eenmaal bloed, zweet en tranen.
Hard werken, en dan heel af en toe kan je even rust nemen en ontspannen,
en misschien iets doen gewoon omdat je het leuk vindt.
Maar héél even hé, niet te lang. Want anders zal je de gevolgen dragen,
en zullen ‘je pleziertjes’ als een boomerang terug in je gezicht terecht komen.
Je zal geen geld hebben, arm zijn, niet toekomen en tekortschieten ten opzichte van je gezin.

Dat was mijn oude mindset rond geld en werken.
Een erfenis vanuit mijn jeugd.
Met deze overtuiging heb ik het grootste deel van mijn leven rondgelopen.
Een hele periode onbewust. Dat was gewoon hoe het was, en dus ploeterde ik maar door.
Met een burn-out als gevolg.
Ik werd me toen als eerste bewust dat ik mezelf wél mocht gunnen om iets te doen wat ik écht graag deed. Ik besefte dat ik mijn hart mocht volgen. Dat ik dit ook echt nodig had om gelukkig te zijn. Dus begon ik mijn eigen bedrijf, waarin ik mijn talenten volledig kon inzetten voor wat ik voelde dat de wereld nodig heeft.
Maar het HARD werken bleef een hardnekkig patroon. Zelfs al volgde ik mijn hart in wat ik echt graag deed.

Ik bleef ploeteren en zwoegen.
En hoewel ik echt zo goed voelde dat ik op het juiste pad zat, waren de resultaten niet zoals ik ze verwacht had. Ik bleef het gevoel hebben dat er ergens iets de flow voor mij en mijn bedrijf tegenhield.

Ik werd er even moedeloos van. En dacht ‘Waar ben ik toch mee bezig?’. En de gedachte dat ik mezelf misschien wel wijsmaakte dat dit mijn pad was, speelde meer en meer door mijn hoofd.

Maar het klopte niet. Mijn hart kwam in opstand. Dit is wél de juiste weg.
En plots (of ook weer niet, want er ging natuurlijk een heel proces aan vooraf) werd het me duidelijk.
Hoe harder ik ploeter, hoe slechter de resultaten. Want de overtuiging dat succes alleen maar volgt op hard werk is HELEMAAL fout
Ik wil helemaal niet meer hard werken, en mezelf continu voorbij lopen, mezelf pushen tot het uiterste met alle gevolgen van dien.
Ik wil genieten, zorg dragen voor mezelf en daardoor mijn talenten vanzelf laten schitteren voor de mensen die ik kan helpen.
Als mijn harde werk zou beloond worden met goede resultaten, zou dat dus alleen maar een bevestiging zijn van de overtuiging waar ik vanaf wilde…

Ik voelde bijna letterlijk de shift gebeuren in mijn brein, en voelde mijn energie op hetzelfde moment verschuiven.
Het stroomde terug!
(In de blog ‘Waarom makkelijk als het ook moeilijk kan’ lees je meer over hoe jij kan zorgen dat je uit de weerstand komt en in flow bent)

Vanaf dat moment ben ik gestopt met HARD werken, en overgeschakeld op HART werken.
Mijn hart zegt me op elk moment wat het juiste is om te doen. Misschien is dat zoals nu snel nog de inspiratie die ik voelde opborrelen op papier zetten voor ik straks moet vertrekken. En soms is dat die PC dichtdoen (ook al is de dag nog maar net begonnen) en een wandeling gaan maken.
Soms gaat het snel, soms gaat het traag, en soms staat het helemaal stil. Maar als ik mijn hart volg, is het ALTIJD het ritme dat op dat moment het meeste opbrengt.

En ja hoor, sinds de shift in mijn mindset, stroomt het ook in mijn bedrijf. En volgen ook de financiële resultaten.
Ik heb voorgoed afscheid genomen van HARD werken.
En ja, ik zal allicht nog eens in de valkuil trappen, maar er zal altijd een moment komen waarop ik besef dat dit niet past bij wat ik nodig heb, en dat zal me de kans geven om bewust te kiezen om het anders te doen.

Ontmasker jouw saboteurs

Ergens weet je dat je iets beter niet doet, of anders doet. Ergens weet je dat het je geen voldoening of geluk brengt. Of misschien weet je het zelfs heel erg goed.
Maar het is sterker dan jezelf. Je doet het automatisch, telkens weer.
Je zegt automatisch ja terwijl je voelt dat je eigenlijk nee wil zeggen.
Je pusht jezelf weer om toch nog wat harder te werken, terwijl je voelt dat je rust nodig hebt.
Je stelt dat ene taakje waar je ongelooflijk tegenop ziet, toch maar weer uit.
Je laat alle mogelijke rampscenario’s door je hoofd gaan, ook al weet je dat de kans dat dit echt gebeurt, heel erg klein is.
Je stelt opnieuw gigantische hoge eisen van jezelf, het moet perfect zijn, ook al voel je dat dit enorm veel van je vergt.

…

Herkenbaar? Dan heb jij, net zoals de meeste mensen trouwens, last van saboteurs.
Saboteurs zijn de stemmetjes in je hoofd die als doel hebben jou in je comfortzone te houden, je te houden bij datgene wat je gewoon bent.
Uiteraard zitten er geen echte mannetjes of vrouwtjes in je hoofd, maar gaat het om gedachten- en gedragspatronen die je jezelf hebt aangeleerd en die heel sterk verankerd zitten in jouw brein

Saboteurs ontstaan erg vaak in je kindertijd en zijn een verdedigingsmechanisme van je brein om om te gaan met situaties die je als gevaarlijk ervaart. Het hoeft dan niet persé te gaan over situaties waarin je fysiek in gevaar bent, maar gaat meestal over situaties waarin je een gebrek aan erkenning en onvoorwaardelijke liefde ervaart (een basisbehoefte van elke mens). Dergelijke situaties vormen beperkende overtuigingen in je brein, die aanleiding geven tot het ontwikkelen van copingsmechanismen om hieraan tegemoet te komen. En als die copingsmechanismen vaak worden toegepast, worden het gewoontes en onbewuste automatismen. Zo ontstaan dus je saboteurs.

Ik geef je een voorbeeldje om het wat duidelijker te maken:

Als kind ervaar je weinig erkenning van je ouders. Omwille van bepaalde redenen (ze zijn volledig in beslag genomen door het werk, één van je ouders kampt met psychische problemen, ze hebben het moeilijk om emoties te tonen en rationaliseren alles,…) merk je weinig erkenning en waardering. Je hoort het zelden als iets goed is, en krijgt alleen maar te horen wat je niet goed doet.
In je hoofd ontstaat de belemmerende overtuiging: ‘ik ben niets waard’. Dit wordt door je brein als een echte gevaarsituatie ervaren en je brein zal bijgevolg copingsmechanismen ontwikkelen om met deze situatie om te gaan. Zo kan je bijvoorbeeld extra hard je best gaan doen en overal ja op zeggen om toch waardevol te zijn voor anderen. Zo ontstaat het patroon om overal ja op te zeggen (ook al voel je dat je eigenlijk nee wil zeggen) en ontstaat de people pleaser saboteur.

Bovendien is het ook vaak zo dat we de saboterende patronen van onze ouders overnemen. Ook al ervaren we niet dezelfde gevaren, als kind spiegelen we ons aan onze ouders. Dus hebben we ouders die zichzelf waardeloos vinden en dit gaan compenseren door te people pleasen, dan is de kans groot dat we dat patroon als kind zullen overnemen (zelfs als we zelf wél de erkenning krijgen die we nodig hebben). En de kans is dus ook groot dat jij de saboteur ook doorgeeft aan jouw kinderen…

Schuldgevoel is bijvoorbeeld ook zo’n hardnekkige saboteur die vaak zijn oorsprong vindt in je kindertijd. Als jij je vaak schuldig voelt, dan is deze blog zeker een aanrader voor jou.

Het probleem is dat deze patronen zo ‘hard’ geprogrammeerd zitten in ons brein, dat we ze ons leven lang meesleuren en we ze zelfs vaak niet eens opmerken. Maar ondertussen saboteren ze wel onze weg naar echt geluk en voldoening. Het is niet gemakkelijk om onze saboteurs te elimineren, en in deze blog lees je waarom dit het geval is.

Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het onmogelijk is!
Je kan effectief aan de slag gaan om jouw saboteurs te elimineren, en daardoor je comfortozone te vergroten. Hoe je dit doet, lees je hier.

Intuïtie, een vloek of een zegen?

Ik merk dat er nog steeds heel wat misverstanden bestaan omtrent intuïtie.
En dat is ook niet zo verwonderlijk, want het is nog niet zo lang geleden dat psychologen (!) het concept van de ‘homo economicus’ schiepen: hierbij gaat men ervan uit dat de mens een 100% rationele beslissingsmachine is waarbij het verstand alle informatie rationeel kan rangschikken, afwegen en een eenvoudige oplossing formuleren.
Emoties zijn in dit model overbodig en alleen maar storende factoren bij het nemen van beslissingen. Dit merk je vandaag de dag nog steeds op onze werkvloer, hoewel er meer en meer aandacht komt voor intuïtie en emoties, blijven rationele werk- en beslissingsmodellen en leiders die vooral vanuit het hoofd denken nog steeds de maatstaf.

Hoewel er ondertussen natuurlijk wetenschappelijk bewijs is dat dit niet klopt, en dat de mens eerder een intuïtief wezen is waarbij emoties een doorslaggevende rol spelen in beslissingsprocessen, blijft inuïtie nog steeds een negatief imago met zich meeslepen. Intuïtie wordt nog steeds geassocieerd met zweverig, niet-rationeel en weinig productief.

Met als gevolg dat wij in onze Westerse cultuur (nog steeds) erg weinig worden gestimuleerd om onze intuïtie te ontwikkelen en te leren om in contact te komen met onze intuïtie.
(Wist je trouwens dat het in Azië intuïtie veel meer gewaardeerd wordt en aanzien wordt als een belangrijke eigenschap voor leiders?)

Wil dit dan zeggen dat wij niet intuïtief zijn?
Helemaal niet! Ik kom dagelijks heel intuïtieve mensen tegen, en ben zelf ook erg intuïtief. Intuïtie is trouwens een eigenschap die gepaard gaat met hoogsensitiviteit en hoogbegaafdheid.
Alleen zijn we niet gewoon om op onze intuïtie te vertrouwen, en wordt het, als we het doen, ook niet altijd gewaardeerd. Waardoor we in plaats van te leren vertrouwen op onze intuïtie, het net eerder gaan afleren.

Nochtans heeft het heel wat voordelen om te leren vertrouwen op je intuïtie:

Je durft beslissingen nemen die écht kloppen voor jou
Puur rationeel oplijsten van voor- en nadelen van een beslissing houdt immers geen rekening van de emotionele lading die bij een voor- of nadeel hoort. Het is niet dat is op papier misschien niet zo een nadeel is, dat dit voor jou niet veel meer kan doorwegen.
Je hoeft niet dagenlang te twijfelen en te piekeren
Intuïtie werkt heel snel, je hoeft dus niet ‘lang’ over iets na te denken maar voelt vaak zelfs binnen een fractie van een seconde wat juist is voor jou.
Je krijgt extra informatie
In contact staan met je intuïtie geeft je informatie die ruimer gaat dan je rationele denkprocessen. Denk maar aan situaties waarin je voelt dat er iets scheelt met iemand, of dat iemand liegt, ook al is er geen enkele concrete aanleiding om dat te denken.
Intuïtie toont je de weg van je levensdoel
Wil jij jouw unieke pad naar jouw levensdoel volgen? Dan zal je intuïtie je de weg tonen! Je levensdoel volgen heeft niets met rationele beslissingen of denken te maken, maar situeert zich helemaal in je hart en in wat juist voelt voor jou. Hoe meer je je openstelt voor je intuïtie, hoe meer jij je openstelt voor het pad naar jouw levensdoel.

Leren om te vertrouwen op je intuïtie, is dus zeker en vast een meerwaarde als je verlangt naar een gelukkig en voldaan leven waarin jij je dromen realiseert.

“Ja maar Kim, ik heb al een aantal keer vertrouwd op mijn intuïtie en heb dat duur moeten betalen. Mijn intuïtie is helemaal niet altijd juist!”

Ben je zeker dat dit je intuïtie was? Of bestaat de kans dat jouw saboteurs hier voor iets tussen zaten? Of botste je op de saboteurs van anderen, die dan weer jouw saboteurs hebben getriggerd?
Want dat vind ik persoonlijk de grootste uitdaging met betrekking tot intuïtie: bepalen of het écht intuïtie is, of dat het vermomde saboteurs zijn (en in die valkuil val ik meestal als ik niet voortga op dat allereerste buikgevoel maar toch wat langer begin na te denken).
Als je je intuïtie wil versterken, is het dus evenzeer belangrijk om zich te krijgen op je saboteurs en belemmerende overtuigingen.

En daarnaast is het belangrijk om zicht te krijgen op je ware ik: wie ben jij echt? Wat zijn jouw waarden, passies, talenten, dromen (lees hierover meer in de blog ‘5 bouwstenen voor écht zelfvertrouwen‘)? Hoe beter jij je jezelf kent, hoe meer je jezelf zal durven openstellen voor jouw buikgevoel en hoe meer vertrouwen je zal krijgen om dit ook te volgen.

Inderdaad, hoe beter jij jezelf kent, hoe sterker jij kan vertrouwen op je intuïtie.
En hoe groter jouw zelfvertrouwen wordt!

Nood aan meer persoonlijke ondersteuning?
Dan kan je een gratis en vrijblijvend take-off gesprek inplannen. Hierin luister ik naar jouw verhaal, waar jij tegenaan loopt en waar jij van droomt, en voel ik wat ik voor jou kan betekenen.
Plan je gesprek zelf in via deze link of stuur een mailtje naar kim@livingit.be.

Als coach en psycholoog help ik zelfbewuste, intuïtieve mensen die vaak twijfelen aan zichzelf om 100% zichzelf te durven zijn en hun zelfvertrouwen te vergroten om zo hun wildste dromen te realiseren

Leven zonder maskers

Ik heb heel lang gedacht dat het niet mogelijk was, een leven zonder maskers.

Een leven waarin je jezelf gewoon toont zoals je echt bent, zonder aanpassingen, zonder inhouden, zonder schaamte of schuldgevoel. Zonder angst om niet goed genoeg te zijn.

Ik voelde als kind al dat ik anders was, en dacht al snel dat er iets fout was met mij.
Dit zorgde ervoor dat ik leerde om mezelf aan te passen.
Ik creëerde maskers die mijn echte ik verdoezelden en die de indruk wekten dat ik toch in dat rijtje paste (als jij je vaak anders voelt, dan is deze blog iets voor jou).

Ik werd er zo goed in, dat het een automatisme werd.
Ik stond er niet meer bij stil, dit was wat ik gewoon was.

En dat kwam me goed van pas toen ik volwassen werd. Althans, dat dacht ik. Of maakte ik mezelf graag wijs.
Want opnieuw overviel me het gevoel dat ik niet in het rijtje of het systeem paste. Al de verwachtingen over hoe het hoorde te gaan. Het wrong erg hard.
Aha, dacht ik, geen probleem. Ik heb namelijk al goed geleerd om me aan te passen, dus haalde ik de maskers opnieuw boven en ging lustig door met het verloochenen van mijn echte ik.

Het is zoals het speelgoed waar peutertjes graag mee spelen. Zo’n vormendoosje waar je cirkeltjes, vierkantjes en andere figuren in het juiste gaatje moet steken.
Een heel deel van mijn leven heb ik geprobeerd om mezelf in het ronde gaatje te duwen, terwijl ik een vierkant ben. Ondanks het feit dat ik aan alles voelde dat ik niet in dat gat paste, bleef ik maar wringen en duwen.

Mijn hoofd draaide op volle toeren, op zoek naar vernufte oplossingen om toch maar dat vierkant in dat ronde gat te krijgen. Zo ver ging het dat ik op een bepaald moment begon te overwegen om mijn hoeken eraf te snijden door mijn waarden, die dingen die ik echt belangrijk vind, opzij te schuiven.

Dit bleef ik doen, tot het zodanig veel pijn deed dat ik het niet meer aankon.
En die pijn kwam in alle hevigheid naar boven toen ik vaststelde dat mijn kinderen net hetzelfde begonnen te doen.
Ik knalde in volle vaart tegen de muur.
BAM.

En het deed pijn. Vreselijk veel pijn.

Pijn waarvoor ik dankbaar ben. Want het is die pijn die me geholpen heeft de moed te vinden om te stoppen met wringen.
Om te stoppen met zoeken naar oplossingen om toch maar mezelf aan te passen zodat ik in het rijtje zou passen..
En om mezelf de kans te geven om mezelf terug te ontdekken. De echte ik. Het vierkant met al haar hoeken.

Het was niet gemakkelijk, dat geef ik toe.
Maar het was zo de moeite waard.
Want eens ik echt naar mezelf als vierkant durfde kijken, en mezelf zelfs zo aan de buitenwereld durfde te laten zien, zonder masker, kwamen de oplossingen vanzelf op mijn pad.
Ik moest ze alleen grijpen.
Dat betekende erg vaak uit mijn comfortzone komen. En ook daar heb ik voor moeten oefenen. Maar oefening baart kunst.

Want vandaag leef ik een leven zonder maskers.
Ik toon de wereld mijn echte ik.
Ik heb mijn leven ingericht zodat het past bij wie ik ben.
Ik ervaar een voldoening die ik niet voor mogelijk hield.
Gewoonweg door mezelf toe te laten mezelf te zijn.

De favoriete maaltijd van jouw saboteurs

Saboteurs, de stemmetjes in ons hoofd die ons dingen doen denken en doen waarvan we ergens weten dat ze ons niet gelukkig maken, maar waar we heel moeilijk afstand van kunnen nemen.

We hebben er allemaal in meerdere of mindere mate wel last van.

Maar weet je wat het favoriete menu is van jouw saboteurs? Waar ze zich mee voeden en wat hen bijgevolg ook in leven houdt?
Saboteurs halen hun ‘bestaansrecht’ uit moeilijke of traumatische ervaringen uit jouw verleden, meestal uit je kindertijd en jeugd.
Ze ontstaan op momenten dat jij een (levens)gevaarlijke situatie ervaart waardoor je brein in overlevingsmodus gaat. Dit wil zeggen dat je prefrontrale cortex (het rationele deel van je verstand) in slaapmodus gaat en je brein en lichaam maar 1 doel hebben: jou in overlevingsmodus brengen. Het normale verwerkinsproces om binnenkomende informatie te verwerken, stopt dan ook op dat moment, waardoor alle informatie die verbonden is aan het trauma (de bijhorende gedachten, emoties, lichamelijke sensaties) zonder verwerking in dezelfde vorm als ze binnenkomen, worden opgeslagen in je brein.
En die informatie rond het trauma of de moeilijke gebeurtenis, blijft (tenzij je er actief mee aan de slag gaat om het te verwerken) voor de rest van je leven in deze vorm zitten.

Ons brein werkt bovendien op basis van associatie. Informatie wordt niet mooi per thema onderverdeeld, zoals in de mapjes op je computer, maar gelinkt aan elkaar op basis van associatie. Zo zijn er miljarden verbindingen in onze hersenen. En dus ook met het traumanetwerk waar ik hiervoor over sprak. Hierdoor zal dit netwerk te pas en te onpas getriggerd worden, waardoor jij opnieuw in overlevingsmodus gaat en je saboteurs wakker gemaakt worden, ook al is het gevaar niet effectief (of in dezelfde mate) aanwezig.

Heb je soms het gevoel dat je reactie op een situatie buiten proportie is, dat er veel meer in je losgemaakt wordt dan eigenlijk nodig is?
Het gevoel dat je rationeel weet dat het niet nodig is om zo te reageren, maar je gewoonweg niet anders kan? Dan heb jij hoogstwaarschijnlijk zo’n onverwerkt trauma uit je verleden. Je leeft dan eigelijk je leven vanuit je oude pijnen.

En dan is het erg belangrijk om ook hier de nodige aandacht aan te besteden om je saboteurs te overwinnen. Want zolang ze eten krijgen, zal je ertegen moeten blijven vechten. Maar als ze hun favoriete maaltijd verliezen, dan hebben ze geen reden meer tot bestaan en verliezen ze al hun kracht.

Misschien denk je nu ‘ja, mijn saboteurs zijn inderdaad erg actief en ik herken me wel in wat je schrijft, maar ik heb helemaal niet zo’n erge dingen meegemaakt vroeger.’
Weet dan dat je het trauma of de moeilijke ervaring moet bekijken vanuit de leeftijd die je op dat moment had.
Een voorbeeld: je kan als kind een afwezige vader gehad hebben omdat hij een drukke job had. Nu je volwassen bent, besef je dat dit niet betekent dat je vader je niet graag zag en kan je allerhande redenen zien waarom je vader hiervoor gekozen heeft. Of heb je zoiets van ’tja, het was wat het was, dat is verleden tijd.’

Maar als kind heb je die info niet en ervaar je enkel de afwezigheid van je vader. En onvoorwaardelijke liefde van ouders is een basisbehoefte van ieder kind, dus als dit niet aanwezig is, dan zal dit een overlevingsmodus triggeren en zal je als kind manieren zoeken om hiermee om te gaan. Zoals de schuld bij jezelf leggen en denken dat jij niet goed genoeg bent, het niet waard bent, enz. Zo kan bv. de neiging om te people pleasen ontstaan (als ik maar super hard mijn best doe dan zal hij misschien wel meer bij mij willen zijn).
Of misschien had je ouders die je schoolse resultaten erg belangrijk vonden en boos werden als je met mindere punten naar huis kwam. Nu je volwassen bent, besef je misschien dat dit helemaal niet zo belangrijk is en dat je ouders vanuit hun eigen saboteurs reageerden. Maar als kind zie je enkel de realiteit dat je ouders boos worden als je slechte punten hebt. En zo ontstaat de perfectionist: als ik zorg dat alles perfect is, dan ben ik veilig…

Heb jij het gevoel dat er zo’n onverwerkte trauma’s roet komen gooien in jouw geluk en wil je hiermee aan de slag gaan?
Dan is EMDR-therapie misschien wel wat jij zoekt. Op deze website vind je hierover meer informatie.
Liever wat persoonlijke info? Contacteer me dan gerust en ik geef je met plezier meer informatie (kim@livingit.be).

Hou jij van jezelf?

Als je me deze vraag enkele jaren geleden had gesteld, dat had ik waarschijnlijk vreemd gekeken.

Ik stond er namelijk helemaal niet bij stil dat je ook jezelf graag kon zien.
Graag zien, dat was iets wat je deed bij anderen.

Meer nog, ik had zelfs de overtuiging dat jezelf graag zien iets negatief was. Dat het wilde zeggen dat je egoïstisch en arrogant was, eigenschappen die ik helemaal niet leuk vond.
Ik zag dan ook helemaal geen reden om mezelf graag te leren zien. Ik wilde immers absoluut geen egoïstisch of arrogant persoon worden.

Dus deed ik verder.
Zonder mezelf erkenning te geven voor wie ik was en wat ik waard was.

En het gevolg hiervan was dat ik deze erkenning en waardering ging zoeken bij anderen.
Maar wat ik niet doorhad was dat je maar de liefde kan terugkrijgen van anderen die je ook toelaat voor jezelf.
Doordat ik mezelf niet onvoorwaardelijk graag zag, ging een groot deel van de liefde van anderen, gewoonweg verloren. Alsof er een groot zwart gat in me zat dat alles opslokte.

Dus ging ik nog wat meer op zoek naar externe bevestiging, om nog meer vast te stellen dat er weinig van overbleef eens het door de filter van de saboteurs in mijn hoofd was gepasseerd.
Een vicieuze cirkel die me erg ongelukkig maakte.

Tot ik besefte dat ik hier iets aan kon veranderen.
Jezelf graag zien is niet iets wat je kan of niet kan.
Houden van jezelf kan je leren:

door je bewust te worden van de saboterende patronen in je gedachten en gedrag
door op zoek te gaan naar wie je écht bent
door stil te staan en gewoonweg te zijn
door mild te zijn en zorg te dragen voor jezelf
door jezelf te voeden met positieve gedachten en affirmaties
door grote kuis te houden in je verleden en de wondes die daar zitten ruimte te geven om te helen (lees hierover meer in deze blog)
door zonder oordeel te luisteren naar de schoonheid die anderen in je zien
door op zoek te gaan naar je wijze ik en te leren connecteren met jouw intuitie
door jezelf te trainen om uit je comfortzone te komen en te doen wat jij wil in plaats van wat je denkt te moeten
…

Ik heb echt geleerd om mezelf onvoorwaardelijk graag te zien.
En leer nog elke dag bij.
Ik schreef er zelfs een boek over, waarin ik mijn inspiratie deel en mensen zoals jij help om zichzelf graag te leren zien.

En dit heeft mijn leven helemaal veranderd.

Ik kan nu oprecht gelukkig zijn, onafhankelijk van de situatie waarin ik me op dat moment bevind. Mijn geluk hangt veel minder af van externe factoren, maar komt vanuit mezelf.
En natuurlijk heb ik nog moeilijke momenten, maar ik blijf er veel minder in hangen en kan ze ombuigen naar groeikansen die me dichter brengen bij mijn dromen.

En dat is iets wat ik iedereen op deze wereld gun, ook jou.

Daarom creëerde ik samen met Ellena Crokaert, collega-expert in zelfliefde, de Living it Academy.
Een plek waar we jou en vele anderen willen leren om jezelf graag te zien.
Op een laagdrempelige en leuke manier. Met kleine en haalbare stapjes die jou helpen om beetje bij beetje écht te houden van jezelf.

Want jezelf graag leren zien, kan je doen door kleine stapjes te zetten.
Als je het moeilijk vindt om van jezelf te houden, en het eigenlijk nooit echt gekund hebt, dan kan het een gigantische berg lijken om over te geraken.
Iets wat eigenlijk niet mogelijk is, en waar je dus beter niet aan begint.

Dit klopt niet!
Jezelf graag leren zien kan iedereen, en dus ook jij, doen door kleine stapjes te zetten, en daardoor telkens jouw comfortzone te vergroten.

Gun jezelf én de wereld het cadeau van onvoorwaardelijke liefde voor jezelf.
Want jezelf graag zien is het mooiste wat jij kan doen voor deze wereld!

Hulp vragen toont moed!

Hulp vragen als je je niet goed in je vel voelt.
Het is niet gemakkelijk.
Dat ervaar ik zelf ook elke keer weer als ik vaststel dat ik hulp kan gebruiken (want ook ik zet de stap naar professionals als het nodig is).

Het gaat niet vanzelf. Zelfs niet voor iemand die er dagelijks zelf mee bezig is.

Wat het voor mij zo moeilijk maakt, is de vastgeroeste overtuiging dat ik mijn eigen boontjes moet kunnen doppen. De survival-modus: leven om te overleven. Ik heb er al hard aan gewerkt, waardoor die overtuiging me niet langer tegenhoudt om de stap te zetten als ik voel dat ik het nodig heb.

En zo heeft iedereen zijn eigen drempels. Ik geef je graag enkele voorbeelden die ik regelmatig tegenkom:

‘Ik heb echt geen zin om weer met die shit bezig te zijn en dat allemaal te gaan bovenhalen.’
Ja…dat kan ik begrijpen. Maar hoeveel last bezorgt ‘die shit’ je nu in je dagelijkse leven en wat win je als je even ruimte maakt om het op te kuisen ipv het onder de mat te laten stinken.

(mijn excuses voor de beeldspraak ?)

‘Wat gaan de mensen wel niet denken…’
Dat weet je niet. Wat ik wel weet, is dat er HEEL VEEL mensen zich niet goed in hun vel voelen. Het feit dat België jammer genoeg aan de top staat op vlak van zelfmoordcijfers, zegt in dit kader genoeg. Dus wat ‘de mensen’ ook mogen zeggen, door de stap te zetten voor jezelf geef jij het voorbeeld dat het anders kan. Jouw moed kan anderen inspireren.

‘Ga ik dat wel kunnen?’
Ik werk vaak samen met mensen met faalangst. En die faalangst toont zich ook soms in de coaching. Maar het leuke is dat je in mijn coachingstrajecten helemaal niet kan mislukken. Tenzij je niet meedoet door de voorbereiding niet te maken, niet naar de sessies te komen of niets te zeggen. Want ik kan het natuurlijk niet voor jou doen. Maar van zodra je actief meedoet, zal je vooruitgang boeken. Waarom? Omdat je uit ELKE situatie kan leren. Dus ook uit de dingen die mislukken of nog niet lukken. Meestal leren we daar het meeste uit. Want dan kunnen we op zoek gaan naar wat je tegenhoudt. Of misschien is dit wel niet wat jij écht wil en moeten we op zoek naar wat je dan wel diep vanbinnen verlangt. Failure is not an issue.

‘Ik heb daar geen geld of tijd voor.’
Eerlijk? Ik ben nog nooit een klant tegengekomen die echt geen geld had. Of die onmogelijk tijd kon vrijmaken om afspraken te plannen. Als de motivatie en het engagement er is, komen we altijd tot afspraken waar beide kanten zich goed bij voelen om het traject te betalen en in te plannen.
‘Ik heb daar geen geld of tijd voor’ is dus meestal niet de echte reden. Maar wel ‘ik weet niet of ik daar geld of tijd wil in investeren.’ En dat is natuurlijk een ander verhaal. Want dan gaat het over hoe belangrijk het is voor jou om je situatie te veranderen. En heel vaak gaat hier dan ook weer een andere angst mee gepaard. Schrik voor wat komen gaat, schrik om te veranderen, schrik om te falen,… En heel vaak komen we dan uit bij datgene waar je eigenlijk in eerste instantie vanaf wilde…Een mooi voorbeeld dus van een vicieuze cirkel van je saboterende patronen.

Hulp vragen als je je niet goed in je vel voelt, vraagt moed. Het betekent erg vaak een eerste stap uit je comfortzone zetten. Zeker als het de eerste keer is dat je zoiets doet.

Heb jij je ooit al bedacht dat je wel wat hulp zou kunnen gebruiken maar heb je de stap nog niet gezet?
Ga dan eens op onderzoek welke onderliggende overtuiging jou tegenhoudt en ga eens na of jij jezelf aan het saboteren bent.

Wil jij aan de slag met jezelf?
Dan kan je altijd een gratis en vrijblijvend take-off gesprek bij me inplannen waarin ik luister naar jouw verhaal en voel wat ik voor jou kan betekenen.
Interesse?
Plan dan zelf je gesprek in via deze link of stuur een mailtje naar kim@livingit.be

Waarom het makkelijk maken als het ook moeilijk kan?

Sta jij wel eens stil bij de vraag of je voor de gemakkelijkste weg kiest?

Ik wel, heel erg vaak.
Dit komt doordat ik op een bepaald moment tot de vaststelling ben gekomen dat ik het mezelf heel vaak erg moeilijk maakte. Sinsdien ben ik fan van de ‘wet van de minste weerstand’.
Dit komt er op neer dat alles eigenlijk vanzelf evolueert. Zonder moeite. Net zoals een grasspriet zonder moeite groeit. Of net zoals elke cel in ons lichaam perfect ‘weet’ wat het moet doen, en zich perfect kan aanpassen aan wat er rond zich gebeurt. Zonder daarover hard over na te denken. Of op zoek te gaan naar ingewikkelde oplossingen. Het gaat vanzelf.

Misschien frons je nu. En denk je ‘ja maar, is dat niet een beetje te simplistisch…’ Dat dacht ik eerst ook. Maar ik kwam erachter dat deze reactie vooral het gevolg was van het feit dat ik het erg gewoon was om de dingen moeilijk en complex te maken.
Ik was gewoon om in weerstand te gaan, en het mezelf daardoor erg moeilijk te maken. En daardoor voelde de makkelijkste weg vaak ook oncomfortabel.

Sindsdien oefen ik hard om dit niet langer te doen. Om me niet langer te verzetten tegen wat me overkomt en in weerstand te gaan. Maar om gewoon mee te gaan met de flow. Te vertrouwen dat wat gebeurt, gebeurt om mij te helpen groeien. En te vertrouwen in mezelf dat ik deze groeikans met beide handen zal grijpen.

Ja, zelfs bij de grote tegenslagen. Die waarvan je je echt afvraagt waarom het je overkomt, zijn er om jou te helpen groeien. Alleen is het daarbij vaak even zoeken naar welke boodschap ze je komen brengen. Maar hoe meer je hier bij stilstaat, hoe sneller je het begrijpt.

Deze manier van leven zorgt ervoor dat ik veel minder angst en onzekerheid ervaar. En geeft me een enorm gevoel van vrijheid. Het zorgt ervoor dat situaties die me vroeger een serieuze klap gaven waar ik langere tijd van moest bekomen, nu in enkele minuten een plaats kan geven. En nee, ik duw het niet weg. Dat heb ik wel even gecheckt. Het raakt me gewoon echt veel minder.

En ik ben eerlijk met je, dit lukt me nog niet altijd. Soms nemen de oude gewoontes nog steeds de bovenhand, en maak ik het mezelf opnieuw erg moeilijk. Maar ook dat biedt dan weer een mooie groeikans, want dan besef ik weer waarom het zo belangrijk is de wet van de minste weerstand te volgen.

Tijdens het traject ‘Op reis naar jezelf’ werken we naast het vertrouwen in jezelf ook aan het vertrouwen in het universum. We gebruiken hiervoor de 7 spirituele wetten van Deepak Chopra, waarvan de wet van de minste weerstand er dus eentje van is.

Wil jij hier graag meer over leren? Dan is het traject misschien wel iets voor jou.
Je vindt er meer info over via deze link.

Je kan ook een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek aanvragen waarin ik samen met jou onderzoek waar jij tegenaan loopt en wat jij nodig hebt om je daarbij te helpen.
Interesse?
Plan zelf je gesprek in via deze link, of stuur een mailtje naar kim@livingit.be!