“Ik zie het niet meer zitten, het heeft toch geen zin meer.”
“Ik heb altijd tegenslag, het is me gewoonweg niet gegund.”
“Wat ik ook doe, het lukt toch nooit.”
“Die dingen werken toch niet bij mij.”
“Het is allemaal 1 dikke shit.”
Zelfs als ik deze zinnen gewoon nog maar opschrijf,
voel ik de energie uit mijn lijf stromen.
Mijn schouders zakken naar beneden,
mijn hoofd buigt naar voor.
‘Ik geef me over’
Dat is het gevoel dat er bij mij nu naar boven komt.
En dat is dan ook de reden waarom ik deze post schrijf.
Want deze uitspraken zijn afkomstig van de slachtoffersaboteur.
Een saboteur die als doel heeft om jou vanuit een gevoel van onrecht het idee te geven dat je gewoonweg voor het ongeluk geboren bent en dat het dus zinloos is om nog iets te proberen.
(Meer info over saboteurs vind je hier)
Deze gedachten zorgen ervoor dat je verlamt, blokkeert, in een hoekje kruipt en ondergaat.
Ze zorgen ervoor dat je het stuur van je leven loslaat en geen actie meer onderneemt om je eigen pad te bepalen.
En daarom noem ik het een stille moordenaar. Het geeft je korstondig een gevoel van welbehagen, want het doet goed om je eigen onrecht te mogen erkennen, maar het wordt onvermijdelijk gevolgd door een leeg, nutteloos, machteloos en neerslachtig gevoel waar je absoluut niet happy van wordt.
Ik heb een interne radar voor slachtoffersaboteurs.
Op één of andere manier voel ik het haarfijn aan wanneer iemand in de val zit van deze saboteur.
Een teken voor mij om mijn ‘rottweiler’-talent uit de kast te halen: vastbijten en niet lossen.
Veel mensen hebben de neiging om uit goede intenties mee te gaan in de klaagzang van de saboteur. Want er zit altijd wel een grond van waarheid in.
Ik negeer de klaagzang, en bijt me vast in de mogelijkheden die er wél zijn om het stuur terug vast te grijpen en vat te krijgen op het leven. En ik los pas als die persoon ook gekeken heeft.
De saboteur vindt dat natuurlijk allesbehalve fijn, maar telkens weer is de persoon erachter me achteraf dankbaar.
Zo doe ik het bij anderen.
Bij mezelf: dat is andere koek 🙂 Want ook ik heb regelmatig last van een slachtoffersaboteur, en mijn radar werkt voor mezelf niet altijd even accuraat.
Dus ook ik zoek mensen op die me hierbij kunnen helpen, die me die wake-up call geven als ik in dat patroon ben beland en die me helpen om terug on track te komen.
Het is dus absoluut niet iets om je voor te schamen.
We hebben er allemaal last van.
En kunnen elkaar er dus ook allemaal mee helpen!
Nood aan meer persoonlijke ondersteuning?
Dan kan je een gratis en vrijblijvend take-off gesprek inplannen. Hierin luister ik naar jouw verhaal, waar jij tegenaan loopt en waar jij van droomt, en voel ik wat ik voor jou kan betekenen.
Plan je gesprek zelf in via deze link of stuur een mailtje naar kim@livingit.be.
Als coach en psycholoog help ik zelfbewuste, intuïtieve mensen die vaak twijfelen aan zichzelf om 100% zichzelf te durven zijn en hun zelfvertrouwen te vergroten om zo hun wildste dromen te realiseren.