Categorie: Geen categorie

Ken je het gevoel dat je telkens weer in diezelfde valkuil loopt?
Je hebt voor de zoveelste keer ja gezegd tegen iemand terwijl je er eigenlijk geen ruimte voor hebt…
Je hebt opnieuw veel te veel in je agenda gepland terwijl je eigenlijk nood hebt aan rust…

Je hebt voor de 100ste keer iets uitgesteld waar je tegenop zag waardoor je het voor jezelf moeilijker maakt dan wanneer je het onmiddellijk had gedaan…

Je bent nog maar eens veel te veeleisend geweest voor jezelf waardoor iets veel meer stress heeft meegebracht dan eigenlijk nodig was…

En elke keer weer denk je ‘nu is het genoeg geweest, nu ga ik me niet meer laten vangen, vanaf nu doe ik het anders.’
En elke keer stel je vast dat je weer net in dezelfde patronen gevangen zit.

Als je daar nog zou aan twijfelen: je bent hierin helemaal niet alleen!
De saboteurs in je hoofd elimineren is helemaal niet zo gemakkelijk, en ik vertel je graag waarom:

1. Ze hebben ooit je leven gered
   En dit is waarschijnlijk de belangrijkste reden. Jouw zelfsaboterende patronen zijn namelijk overlevingsmechanismen die ontstaan zijn toen jij in een moeilijke, of zelfs traumatische situatie verkeerde. Heel vaak vinden ze hun oorsprong in je kindertijd. En je raadt het al, hoe traumatischer de situatie, hoe sterker jouw saboteurs.
   Als kind hebben we liefde, geborgenheid en een bepaalde mate van structuur of zekerheid nodig om ons veilig te voelen. En als die elementen op een bepaald moment of op terugkerende momenten niet aanwezig waren, dan schakel je echt over op overlevingsmodus en gaat ons brein allerhande mechanismen ontwikkelen om je toch datgene te geven waar je zoveel behoefte aan hebt.
   Ervaar je te weining zorg en liefde als kind, dan kan je de neiging ontwikkelen om extreem te zorgen voor anderen om zo liefde ‘te kopen’. Meet the people pleaser…
   Ervaar je een gebrek aan veiligheid, dan kan je de neiging ontwikkelen om overdreven voorzichtig te worden en zo min mogelijk risico’s te nemen. Meet the angstige saboteur…
   Ervaar je een gevoel van onmacht en controleverlies, dan kan je de neiging ontwikkelen om de touwtjes erg stevig in handen te houden. Meet the controle saboteur…
   Ervaar je een tekort een bevestiging en erkenning voor wie je bent, dan kan je de neiging ontwikkelen om alles perfect te doen. Meet the perfectionist…
   En zo zijn er nog wel wat voorbeelden.
   Je had dit gedrag ooit in je leven echt nodig om te overleven. En dat maakt natuurlijk dat ze erg sterk ingeprent zijn in je hersenen.
   
2. Ze fungeren op een onbewust niveau
   Saboteurs zijn een verdedigingsmechanisme als reactie op een gevoel van onveiligheid. Hiervoor hebben we een systeem in onze hersenen dat heel snel werkt en je lichaam in een mum van tijd voorbereid om te vechten of vluchten (de fight-or-flight respons). Je ‘slimmere’ deel van je brein (de neocortex) komt hier helemaal niet aan te pas. Hierdoor glijd je vaak onbewust in die patronen, en besef je pas achteraf dat je weer in de valkuil gelopen bent.
   
3. Ze maken gebruik van je (kern)talenten
   Saboteurs baseren zich erg vaak op één van jouw kerntalenten, iets waar je echt goed in bent. Alleen komt er een ‘te’ voor, waardoor het een valkuil wordt. People pleasers hebben bv. vaak een talent om aan te voelen wat anderen nodig hebben en zorg te dragen voor anderen. Controle freaks hebben vaak het talent om overzicht te houden en te zorgen dat alles vlot verloopt.
   Dat maakt het natuurlijk weer moeilijk om er afstand van te nemen, want je wil natuurlijk je talent niet kwijt. Vaak hebben we als tegenreactie op de zoveelste keer dat we in diezelfde valkuil lopen, de neiging om helemaal naar de andere kant over te gaan. En dan volgen er voornemens zoals ‘en nu zeg ik nergens nog ja op’, ‘nu ga ik alles aan anderen overlaten en trek ik me niets meer aan’, ‘nu kan het me allemaal niet meer schelen wat het resultaat is van wat ik doe’,…
   En op die manier laten we het kind met het badwater weglopen, want je wordt er natuurlijk evenmin gelukkiger van als jij je talenten in de vuilbak gooit.
   

Dit zijn allemaal redenen waarom het zo moeilijk is om je saboteurs te overwinnen.
MAAR: dat wil niet zeggen dat het onmogelijk is. Integendeel, je kan echt van die zelfsaboterende gewoontes af geraken. En ik weet hoe!

Wil je onderzoeken wat jij kan doen om je saboteurs te elimineren? Plan dan jouw gratis en vrijblijvend take-off gesprek in en ik ga samen met jou op zoek naar waar je tegenaan loopt, wat je anders wil en hoe je dit kan realiseren.
Plan je gesprek zelf in via deze link of stuur een mailtje naar kim@livingit.be!

Onlangs las ik dit boekje: “De kunst van Kaizen” van Robert Maurer.
Het gaat over hoe je via kleine veranderingen grote doelen kan realiseren.
En met klein bedoel ik écht klein.
Mini-stapjes.
Mini-mini-mini stapjes zelfs ?.

Het idee erachter is eigenlijk simpel.
Door echt superkleine stapjes te zetten, omzeil je de ingebouwde alarmcentrale in je brein.
Ons brein is namelijk geprogrammeerd om gevaar te detecteren.
Dit hebben we overgeërfd van onze voorouders, de oermensen, toen het opmerken van gevaar echt razend belangrijk was om te overleven.
Dit systeem is dus erg goed ontwikkeld en nog steeds erg actief, ook Alis het risico dat we zomaar een wild dier tegenkomen op straat net iets kleiner geworden.

Van zodra ons brein gevaar detecteert, schiet de alarmcentrale in actie en zal ons lichaam zich voorbereiden op een fight-or-flight respons. Je stressniveau piekt en je bent enkel en alleen gefocust op het vermijden van het gevaar.
Dit wil ook zeggen dat al je creativiteit, je gezond verstand en je logisch redeneren op dit moment in slaapmodus gaan.
En dat heeft grote gevolgen.
Want telkens je uit je comfortzone gaat, zal je brein dat detecteren als ‘gevaarlijk’, wordt je lichaam klaargestoomd voor een fight-or-flight respons en verlies je als het ware je gezond verstand.
Terwijl het net je gezond verstand is dat zegt dat je die stap echt wel wil zetten, dat daar ligt wat jou gelukkig zal maken.

Door de Kaizen-methodiek toe te passen, omzeil je dit alarmsysteem doordat je brein het niet als gevaarlijk zal bestempelen om dat mini-stapje te zetten.

Stel dat je wil gaan sporten en dat dit echt niet is wat jij gewoon bent, dan zal je brein ongetwijfeld alarmsignalen uitzenden als jij beslist om elke week 3 keer naar de fitness te gaan. Met als gevolg dat je goed voornemen vaak al snel in het water valt.
Maar je brein zal niet reageren als jij beslist om elke dag bv. 1 min aan lichaamsbeweging te doen.

‘Ja maar, wat ben je daar nu mee?’ denk je nu misschien.

Inderdaad, 1 minuut per dag zal misschien je conditie niet zoveel verbeteren. Maar doordat je je ingebouwde alarmcentrale omzeilt, blijft je gezond verstand wel verder werken en zal je automatisch nieuwe ideeën krijgen over hoe je verder aan je conditie kan werken. En voor je het weet ben je door het zetten van deze mini-stapjes je doel aan het realiseren!

Een echte aanrader, dit boekje! Zowel om te lezen als om mee te experimenteren.

Wil je nog meer leren om uit je comfortzone te komen?
Wil je je zelfvertrouwen vergroten om je wildste dromen (mét mini-stapjes) te realiseren?
Plan dan nu je gratis en vrijblijvend take-off gesprek in via deze link of stuur een mailtje naar kim@livingit.be.

Ja, jij! Je bent een nietsnut. Helemaal niets waard. Je kan niets, en alles wat je realiseert is puur toeval. Vroeg of laat val je door de mand, en zal iedereen zien wat voor een nietsnut je bent.

Geschokt?

Ik mag hopen van wel!

Je hebt gelijk, het is helemaal niet ok dat ik zo tegen je praat. Ik heb absoluut geen recht om jou een nietsnut te noemen.

Maar ik heb wel een vraag…
Hoe vaak noem jij jezelf een nietsnut?
Of denk je denigrerend over jezelf?
Hoe vaak onderschat jij wat je doet, en schrijf je je successen toe aan toevalligheden in plaats van aan jouw unieke talenten?
En ok, misschien pak je het gewiekster aan. En noem je jezelf geen nietsnut, maar stel je uit om datgene te doen wat je echt wil met de uitvlucht dat je het teveel moeite vindt, of dat je teveel andere dingen aan je hoofd hebt (terwijl je eigenlijk gewoon schrik hebt dat het je niet zal lukken). Of heb je zodanig hoge verwachtingen van jezelf dat het vrijwel onmogelijk is om eraan te voldoen, zodat je je eigen bewijs creëert dat je het toch niet kan.

Herken je dit?

Dan heb jij waarschijnlijk last van het ‘imposter syndroom’, ofwel de neiging om jezelf systematisch te onderschatten en de lat erg hoog te leggen. Ook al krijg je erkenning voor je talenten en realisaties van je omgeving, blijf je geloven dat je eigenlijk niet veel waard bent en dat je elk moment door de mand kan vallen. Alle succes die je behaalt schrijf je toe aan toeval of externe omstandigheden en je bent ervan overtuigd dat wat jij doet helemaal niet zo speciaal is, want dat iedereen dat kan.

Als jij last hebt van het imposter syndroom, heb je een grotere kans op burn-out. Imposters hebben namelijk vaak de neiging om overmatig te gaan werken om zich op die manier proberen te bewijzen. Door de overtuiging dat succes echter altijd het gevolg is van externe omstandigheden én de neiging om de lat erg hoog te leggen, veroorzaakt dit een grote druk die op termjn kan leiden tot oa. burn-out.

Het is dus absoluut aan te raden om aan de slag te gaan met jouw zelfvertrouwen indien je deze eigenschappen herkent.
En dan is het erg belangrijk om te weten dat zelfvertrouwen geen persoonlijkheidskenmerk is waar je toevallig mee geboren wordt, maar wel een vaardigheid die je effectief kan trainen!
Je hoeft dus helemaal niet levenslang aan jezelf te twijfelen!

Door actief aan de slag te gaan met hoe jij naar jezelf kijkt en jouw mindset kan jij je zelfvertrouwen een gigantische boost geven. Zodat je niet continu aan jezelf hoeft te twijfelen, zodat je je successen en talenten kan erkennen en omarmen, zodat je leert om je lat op een haalbaar niveau te leggen en zodat je jouw dromen kan realiseren.
Hiermee gun je jezelf de kans om je leven te leiden vanuit wie je echt bent, en gun je je omgeving en de wereld de beste versie van jezelf. En bovendien verminder je ook de stress en druk die gepaard gaat met het continue twijfelen aan jezelf waardoor je ook jouw algemene gezondheid een cadeau geeft!

Werken aan jouw zelfvertrouwen is dus écht de moeite waard.

Ga jij ervoor?

Plan dan jouw gratis en vrijblijvend take-off gesprek in en ik help je graag verder.
Je kan je gesprek zelf inplannen via deze link: https://calendly.com/livingit
Of stuur me een mailtje naar kim@livingit.be.

Ja, je hebt het goed gelezen. Angst is niet altijd negatief en er bestaat angst die jouw dromen kan helpen realiseren!

Je hebt namelijk 2 soorten angst.

Enerzijds heb je angst die ontstaat als we teveel nadenken over wat allemaal mogelijk zou kunnen gebeuren. Deze angst is irrationeel en heeft als doel om ons klein te houden. Bijvoorbeeld: “als ik dit doe, dan zal ik ongetwijfeld falen en dan zal iederen zien dat ik eigenlijk niet veel waard ben”. 

Dit soort angst helpt je niet verder en zal je absoluut niet helpen om je dromen te realiseren, integendeel! Het vertrekt vanuit het perspectief dat alles gevaar inhoudt en dat ons belangrijkste doel in het leven is om alle gevaarlijke situaties te vermijden.

Maar daarnaast heb je ook het soort angst dat ontstaat als je je grenzen verlegt. De kriebels die je in je buik voelt als je iets gaat doen waarvan je weet dat je het dolgraag wil kunnen, maar waarvan je voelt dat het echt een grote stap is. Je kan het vergelijken met de kriebels in je buik als je op een achtbaan gaat waar je echt wel zin in hebt, maar tegelijk eigenlijk heel erg bang bent voor wat je te wachten staat. Maar je doet het, je geeft je over en eens vertrokken kan je alleen maar meegaan met de flow. Je gilt het uit bij de steile afdaling of de looping en achteraf heb je even tijd nodig om op adem te komen. Maar denk je wel direct: wow, de max, ik voel dat ik leef!

En misschien ben jij geen achtbaanfan, maar dan is er ongetwijfeld iets anders waarbij jij voelt dat je je grenzen moet verleggen om het te doen maar waar je achteraf een ongelooflijke kick van krijgt.

Dit soort angst, of beter deze ‘achtbaankriebels’ (klinkt iets beter, vind je ook niet?) helpen je om jouw dromen te realiseren. Als je ze voelt, betekent het dat je je comfortzone aan het uitbreiden bent en dat je dichter komt bij wat jou echt gelukkig maakt. Het betekent dat je groeit als persoon naar de beste versie van jezelf.

Wil je dus jouw dromen realiseren, dan heb je meer van die achtbaankriebels nodig!

Het probleem is echter dat we de ‘achtbaankriebels’ verwarren met de eerste, irrationele, verlammende angst. We ervaren het als iets slecht en als een teken dat er gevaar dreigt en dat we beter niet verder gaan. Wat niet verwonderlijk is, want de manier waarop de angst zich voordoet kan vaak heel gelijkaardig zijn: verhoogde hartslag, hartkloppingen, zweten, versnelde ademhaling,… Zeker hoogsensitieve personen kunnen dit als heel intens ervaren. En het kan zelfs gebeuren dat je zo onder de indruk bent van deze gevoelens, dat je angst voor de angst ontwikkelt en zo in een ware paniekaanval terecht komt. Allesbehalve leuk dus, en al helemaal geen stimulans om verder te doen.
Dus ga je maar terug naar je comfortzone, en blijven je dromen in de schuif liggen.

Het is met andere woorden erg belangrijk om onderscheid te leren maken tussen irrationele angst en ‘achtbaankriebels’. Om te leren inzien wanneer de verhoogde adrenaline in je lichaam net een teken is om verder te doen. En om te leren hoe je dan met die angst kan omgaan zodanig dat ze je niet verlamd.

Dit is dan ook iets waar ik expliciet mee aan de slag ga in mijn coachingstrajecten. Samen met mijn klanten ga ik op zoek naar uitdagingen, de befaamde roze pepers. Een roze peper is voor mij geslaagd als ze een stevige dosis ‘achtbaankriebels’ teweeg brengt. Door dit regelmatig te doen, train je jezelf in het omgaan met angst en leer je beter en beter om je niet lam te laten leggen. En zo zet je telkens een stapje verder in de realisatie van jouw dromen.

Wil jij ook leren onderscheid maken tussen verlammende angst en ‘achtbaankriebels’?
Wil je leren om de ‘achtbaankriebels’ te gebruiken om jouw wildste dromen te realiseren?

Plan dan nu je gratis en vrijblijvend take-off gesprek in en ik onderzoek samen met jou hoe ik jou hierin kan ondersteunen!
Plan zelf je gesprek in via deze link:
www.calendly.com/livingit
Of mail naar kim@livingit.be

Groetjes!

Burn-out. Iedereen heeft er tegenwoordig wel mee te maken. Ofwel heb je zelf al een burn-out gehad, ofwel ken je ongetwijfeld mensen in je omgeving die hiermee kampen.

En ondanks het feit dat we er zo vaak mee geconfronteerd worden, blijf ik vaststellen dat er nog steeds heel wat mensen niet goed weten wat een burn-out nu eigelijk is. Laat staan dat ze weten wat ze moeten doen als ze de diagnose van burn-out krijgen. Ik merk vaak dat ze, nogal ontredderd, met die diagnose thuiskomen, niet goed wetend wat dit nu juist wil zeggen en met nog veel minder zicht op wat ze kunnen doen om van hun burn-out af te geraken.

Met deze blog wil ik dan ook helderheid brengen in wat een burn-out precies is, en welke stappen je volgens mij best zet om tot een duurzame oplossing te komen.

Wat is een burn-out?

Als je een burn-out hebt, heb je letterlijk het gevoel uitgeput te zijn. Je batterijen zijn als het ware plat en je krijgt veel minder gedaan dan je gewend bent. Je kan ook moeite ondervinden om je te concentreren en makkelijk dingen vergeten.
Burn-out gaat vaak gepaard met emotionele uitbarstingen, zoals huilbuien of woede-uitbarstingen waarbij je het gevoel hebt je emoties niet langer onder controle te hebben. Je hebt het gevoel dat je veel minder kan verdragen dan je gewoon bent.
Tijdens een burn-out heb je ook vaak depressieve gevoelens waardoor je last hebt van een sombere stemming en negatieve gedachten.
Daarnaast kenmerkt een burn-out zich eveneens door een reeks van lichamelijke, stressgerelateerde klachten zoals hoofdpijn, maag- en darmklachten, hyperventilatie, spierpijn, hartkloppingen,…

Burn-out is het gevolg van een langdurige overbelasting en blootstelling aan overmatige stress. Hoewel het vroeger altijd gerelateerd werd aan werk, stellen we ook meer en meer vast dat een burn-out veroorzaakt kan worden door overmatige stress als gevolg van andere factoren zoals een moeilijke relatie, familiale problemen enz.

3 cruciale stappen om te zetten als je een burn-out hebt

Stap 1: je energiepeil terug omhoog brengen

Tijdens een burn-out zit je energiepeil veel te laag. Je kan het vergelijken met de batterij van je smartphone. Als de batterij plat is, zal je smartphone niet werken, hoe hard je ook probeert om op de knopjes te duwen. Het is dus heel belangrijk om je batterij terug op te laden.

Dit doe je in eerste instantie door te rusten. Burn-out ontstaat door een landurige periode van overbelasting, en het is dan ook uitermate belangrijke om de nodige rust te voorzien. Rusten alleen is echter niet voldoende. Daarnaast is het belangrijk om op zoek te gaan naar de nodige energiegevers om je energiepeil op niveau te houden. Bij mensen met een burn-out is het vaak zo dat hun dagelijkse leven gevuld is met activiteiten die hun energie kosten, terwijl er een duidelijk gebrek is aan energiegevende activiteiten. Het is dus ook belangrijk dat je een balans vindt tussen dingen die je energie geven en dingen die energie vragen.

Stap 2: Op zoek naar de oorzaak

Hoewel een onevenwicht tussen energiegevers en -vreters vrijwel altijd aanwezig is bij mensen met een burn-out, is hiernaast in de meeste gevallen nog een dieper liggende oorzaak. Vaak heeft dit te maken met één of meerdere onderdelen van je leven waarin een waardenconflict is. Dit wil zeggen dat hoe dit aspect van je leven eruit ziet, botst met datgene wat jij écht belangrijk vindt en nodig hebt om gelukkig te zijn. De overbelasting is dan het gevolg van een jarenlang proberen om zich toch aan te passen aan de huidige situatie, terwijl het diep vanbinnen blijft wringen.
Daarnaast is het ook mogelijk dat de oorzaak terug te vinden is in onverwerkte trauma’s of moeilijke levenservaringen, vaak uit je kindertijd, die ervoor zorgen dat je altijd opnieuw in een overlevingsmodus terecht komt.

Het is erg belangrijk om hier een helder zicht op te krijgen, omdat je op die manier ook zicht krijgt op waar je aan kan werken om een duurzame oplossing te creëren voor je burn-out.

Stap 3: Oorzaak aanpakken

Daarom is het ook belangrijk om die onderliggende oorzaak effectief aan te pakken. In deze stap ga je op zoek naar wat jij nodig hebt om echt gelukkig te zijn, en zet je de nodige stappen om je leven hiernaar in te richten. Dit kan zowel gaan over het ombuigen van hoe je denkt (minder zorgen maken, controle loslaten, minder perfectionistisch zijn) als over het effectief aanpassen van dingen in je leven (het afscheid nemen van een job waarvan je al heel lang weet dat het niet je ding is, het realiseren van iets waar je al heel je leven van droomt, het stopzetten van een relatie waarvan je voelt dat het niet werkt,…).
Als er onverwerkte trauma’s of moeilijke levenservaringen aan de basis van je burn-out liggen, dat is het belangrijk dat je hiermee aan de slag gaat om deze te verwerken om echt van je burn-out te herstellen en risico op herval te vermijden.

Werken aan de onderliggende oorzaak is cruciaal om een échte oplossing voor je burn-out te vinden aangezien je hiermee de bron van de overmatige stress aanpakt.
Te vaak blijft de behandeling van burn-out beperkt tot het leren omgaan met overmatige stress door bv. relaxatietechnieken, yoga, meditatie,…
En dat is op zich natuurlijk erg waardevol, maar als er continu stress-uitlokkers in je leven aanwezig zijn, zit je in een vicieuze cirkel.

Ik merk jammer genoeg nog te vaak dat bij een burn-out enkel stap 1 aan bod komt. Heel vaak heeft dit als gevolg dat je even geholpen bent, maar op middellange of lange termijn terug hervalt. 

Wil je echt van je burn-out verlost worden, dan is stap 2 en 3 onvermijdelijk. Deze stappen zijn vaak confronterend en hard werken, omdat je opbokst tegen oude overtuigingen en gewoontes die zich heel hard in je brein genesteld hebben. Het gaat vaak gepaard met drastische veranderingen die je mogelijk erg veel schrik aanjagen. Maar het resultaat is wel een leven in balans waarbij jouw waarden en datgene wat jij belangrijk vindt, écht gerespecteerd worden.

Heb jij een burn-out of herken je de symptomen die ik hierboven beschreef en wil je je leven echt over een andere boeg gooien? 

Contacteer me dan voor een gratis en vrijblijvend take-off gesprek en ik onderzoek met jou wat jou hierbij kan helpen!
Stuur me een mailtje naar kim@livingit.be of plan je gesprek zelf in via deze link: https://calendly.com/livingit

Tegenslagen…we hebben ze allemaal. De ene al wat meer dan de andere, maar ik ben nog niemand tegen gekomen die er helemaal aan ontsnapt.

Vaak worden we er niet echt happy van als de dingen niet verlopen zoals we gehoopt of verwacht hadden, en hebben we de neiging om de moed te laten zakken. Gedachten als ‘Waarom moet mij dit overkomen’, ‘Het is niet eerlijk’ of ‘Het is me niet gegund’ steken de kop op, en voor je het weet beland je in een passieve slachtofferrol waar je alleen maar moedelozer en ongelukkiger van wordt.

Herkenbaar?

Wel, dan raad ik je aan om verder te lezen want ik kan jou helpen om ervoor te zorgen dat tegenslagen in plaats van je helemaal lam te leggen, vanaf nu groeikansen worden! Want het is niet wat je overkomt dat jouw geluk bepaalt, maar wel de manier waarop jij hiermee omgaat.
Mindset is everything!
En dat is erg goed nieuws, want dat wil zeggen dat jij zelf je geluk in handen hebt, wat je ook overkomt. Train je mindset, en je geluk zal volgen. Niet omdat alles dan plots van een leien dakje zal verlopen, maar wel omdat jij vaardigheden zal hebben om bij elke tegenslag het stuur in eigen handen te houden door de tegenslag om te buigen in een groeikans.

En ik heb nog meer goed nieuws, want eigenlijk is dit helemaal niet zo moeilijk! Ik deel straks 3 eenvoudige stappen waarmee jij vanaf nu tegenslagen kan ombuigen in groeikansen. En eigelijk zijn deze stappen op zich super simpel. De uitdaging zit in het feit dat je het niet gewoon bent om op deze manier naar tegenslagen te kijken, en gewoontedieren als we zijn, we vaak zonder het goed en wel te beseffen in de slachtofferrol terecht komen.
En gewoontes afleren, dat moet ik je niet vertellen, is nooit gemakkelijk. Maar niet onmogelijk. Het is vooral een kwestie van doorzetten en volhouden, en je zal merken dat hoe meer je deze 3 stappen toepast bij een tegenslag, hoe makkelijker het wordt. Tot je op een dag vaststelt dat dit je gewoonte geworden is en je dus elke tegenslag automatisch ombuigt in een groeikans!

Klinkt niet slecht, toch? Tijd dus om aan de slag te gaan! Ontdek hier 3 eenvoudige stappen om tegenslagen om te buigen in groeikansen!

1. Gun jezelf wat je nodig hebt om de tegenslag te incasseren
   
   Ook al kan je tegenslagen ombuigen in groeikansen, het zal nooit leuk worden om een tegenslag te incasseren. Tegenslagen zullen altijd negatieve emoties teweegbrengen. En die verdienen dan ook de ruimte om er te zijn. Vaak hebben we de neiging om deze emoties te onderdrukken, omdat ze nu eenmaal niet fijn voelen en ze ons bang maken. Maar het gekke met emoties is dat hoe meer je ze probeert weg te duwen, hoe sterker ze worden. En ze zullen altijd een weg naar buiten vinden. Soms in de vorm van een slecht humeur of prikkelbaarheid, soms in fysieke kwalen, soms in een tsunami van emoties waar je helemaal door overspoeld wordt,…
   De beste manier om met dergelijke emoties om te gaan, is ze gewoon toe te laten. En je zal zien dat ze zullen toenemen in intensiteit, maar op een bepaald moment bereik je de top en zullen ze vanzelf weer wegebben. En je zal nadien ongetwijfeld opluchting en een gevoel van ruimte ervaren.
   
   Gun jezelf bij een tegenslag dus de ruimte om de slag te incasseren. Geef je gevoelens de kans om naar buiten te komen en gun jezelf wat je nodig hebt om dit te doen. Misschien is dit voor jou een dagje in je zetel kruipen en foert zeggen tegen alles en iedereen, of misschien helpt het je om stevig te sporten. Of misschien heb jij baat om je verhaal te doen bij een goede vriend of vriendin, of ben jij iemand die dan gewoon eens heel hard moet kunnen huilen. Het maakt niet uit wat het is, als het jou maar helpt om de stoom er even af te laten zodat je weer ruimte hebt voor stap 2.

2. Ga op zoek naar een ander perspectief

Zoals gezegd hebben we bij tegenslagen vaak de neiging om in een passieve slachtofferrol te komen. En die legt ons helemaal lam waardoor we in een negatieve spiraal terecht komen waar we moeilijk uit geraken.

Om dit te vermijden, is het belangrijk om op zoek te gaan naar andere perspectieven op datgene wat je overkomen is. Om dit te doen, stel ik mezelf bij elke tegenslag 2 vragen:

1. Wat kan ik hieruit leren over mezelf?
2. Welk cadeau  dat ik nog niet ontdekt heb, is hier mogelijk verborgen?

Ik neem altijd de tijd om heel bewust op zoek te gaan naar antwoorden op deze vragen, en het helpt me vaak om dit ook echt neer te schrijven. Op die manier dwing ik mezelf om het slachtofferperspectief te verlaten en op zoek te gaan naar andere invalshoeken die me meer mogelijkheden bieden. En geloof me, die zijn er ALTIJD. Misschien zie je ze niet direct en duurt het even vooraleer je ze ontdekt, maar als je je openstelt voor andere perspectieven, zullen ze vroeg of laat duidelijk worden.

3. Tijd voor actie!
Van zodra je een manier die je meer mogelijkheden biedt gevonden hebt om naar de tegenslag te kijken, is het tijd voor actie. En deze stap is cruciaal, want het is door actie te ondernemen, dat je ook echt de impact zal merken op je leven. En dit is vaak een moeilijke stap, want het betekent dat je uit je comfortzone moet komen, dat je dingen moet ondernemen die je niet gewoon bent maar waarvan je weet dat dat is wat je nodig hebt.
Het betekent ook dat je de schijnbaar comfortabele slachtofferrol achter je laat en overgaat naar actie om jouw geluk zelf te bepalen.
Deze stap vergt moed, maar je zal er dan ook ruimschoots voor beloond worden door het gevoel dat jij écht je eigen geluk bepaalt en niet langer afhankelijk bent van wat er op je pad komt.

Ik raad je aan om echt eens te experimenteren met deze 3 stappen. Ze werken zowel bij kleine als bij grote tegenslagen, en hoe meer je het doet, hoe vlotter het gaat.

Deze 3 stappen hebben echt mijn leven helemaal veranderd. En ik zou het geweldig vinden als dit voor jou ook het geval is!

En stel je vast dat het toch niet zo gemakkelijk is om dit alleen te doen, weet dan dat ik er ben om je te helpen. Via een gratis en vrijblijvend take-off gesprek kijk ik samen met jou waar jij tegenaan loopt en wat ik voor jou kan betekenen.
Interese? Plan zelf je gratis en vrijblijvend take-off gesprek in via deze link https://calendly.com/livingit of stuur een mailtje naar kim@livingit.be

Spoel eens even héiéééééééééééél veel jaren vooruit, naar het einde van je leven.

Ik weet het, het is misschien niet het leukste onderwerp om aan te denken, maar toch raad ik het je aan er even bij stil te staan. Stel dat jij aan het einde van je leven gekomen bent (dus binnen héééééééééééééééél veel jaren), waar ga jij dan spijt van hebben? Wat zal dan voor jou datgene zijn wat echt geteld heeft in je leven?

Ik vind dit geen gemakkelijke vraag. We leven in een drukke maatschappij met veel verwachtingen waardoor we vaak op automatische piloot leven en niet zo makkelijk stilstaan bij wat nu echt van belang is…

Ik las hier onlangs een heel inspirerend boek over dat me erg geraakt heeft: ‘Als ik het leven over mocht doen’ van Bronnie Ware. Ze vertelt in het boek over haar ervaringen als palliatief verzorgende. Ze heeft mensen begeleid die aan het einde van hun leven waren gekomen en enorm veel met hen gepraat. En erg wijze lessen geleerd. Want op het moment waarop we weten dat het leven stopt, verdwijnt vaak alle ruis van verwachtingen en datgene waarvan we denken dat het moet. En komt datgene wat we echt willen, wat echt van tel is, spontaan naar boven. En soms gaat dit gepaard met spijt. ‘Had ik het maar anders gedaan.’ Het is dan ook rakend hoe de mensen die hun verhaal verteld hebben aan Bronnie, belang hechtten aan het doorgeven van deze lessen. Zij konden het niet meer anders doen, maar ze konden wel hun ervaringen delen met mensen die wél nog de kans hadden om het anders aan te pakken. Zoals jij en ik.

Als rode draad doorheen de vele verhalen van deze mensen, distilleerde Bronnie Ware 5 belangrijke levenslessen. De ‘top-5 pijnpunten van de stervenden’. Ik deel deze lessen ook graag met jou. Zodat ook jij ervan kan leren:

1. ‘Had ik maar wat meer moed gehad om een leven te leiden waarin ik trouw was aan mezelf, in plaats van te voldoen aan de verwachtingen van anderen.’
   Een evidente, zou je kunnen zeggen. En toch trappen we bijna allemaal in de val van het leven naar de verwachtingen van anderen. Of soms zelfs naar wat wij denken dat anderen van ons verwachten. Soms gaat het om onze nabije omgeving: partner, kinderen, familie of vrienden. Soms gaat het om verwachtingen van de maatschappij: een job met aanzien, een mooie auto, een groot huis,…
   Er zijn tal van redenen die ervoor kunnen zorgen dat we een constante neiging hebben om te voldoen aan verwachtingen van anderen, maar mijn ervaring leert me dat er 1 rode draad doorheen loopt: de behoefte om graag gezien te worden.
   Iedereen heeft het nodig om graag gezien te worden. Om liefde te krijgen. Alleen lopen we onszelf vaak vast in een vicieuze cirkel, want krampachtig proberen voldoen aan (mogelijke) verwachtingen van anderen en ontrouw zijn aan onszelf, leidt alleen maar tot meer dissonantie.
   Je kan pas echt liefde ontvangen van anderen als je leert om jezelf onvoorwaardelijk graag te zien. En dat houdt per definitie in dat je trouw bent aan jezelf.
2. ‘Had ik maar wat minder hard gewerkt.’
   Tja…als ex-workaholic kan ik alleen maar zeggen dat ik nu al weet dat dit helemaal klopt. Ik ben bewust minder hard gaan werken en hier ben ik echt elke dag dankbaar voor (en elke dag denk ik ook nog wel eens waar ben ik toch al die jaren mee bezig geweest).
   ‘Ja maar ik moet toch geld verdienen om te kunnen leven.’ Ja, absoluut. En toch blijf ik ervan overtuigd dat het veel met perspectief te maken heeft. Ik was ambtenaar en ben nu voltijds zelfstandige. En mijn deel van het inkomen is effectief nodig. En toch slaag ik erin om minder tijd te besteden aan werk en meer tijd aan de domeinen in mijn leven die ik belangrijk vind (gezin, vrienden, ontspanning,…). We maken onszelf heel vaak wijs dat datgene wat we zo gewend zijn om te doen ook echt nodig is, terwijl er vaak nog heel wat andere mogelijkheden zijn. Maar buiten ons comfortzone, dus het vraagt dan wel moed om die stappen te zetten. En het is makkelijker om verder te doen zoals we gewend zijn, zelfs al weten we dat we er niet helemaal gelukkig door worden.
   Gisteren nog vertelde iemand die aan het einde van haar carrière staat me hetzelfde, met tranen in de ogen. ‘We hebben gans ons leven ons werk op de eerste plaats gezet. Dat ging voor alles. En nu zie ik dat we onszelf gewoon vergeten zijn.’
   Het is NOOIT te laat om minder te werken of op een andere manier te werken. Leven is meer dan werken. Echt.
   
3. ‘Had ik maar de moed gehad om mijn gevoelens te uiten.’
   Nog zo’n mooie. Gevoelens, hoewel er wel al wat tegengewicht is, blijft de teneur nog steeds dat gevoelens tonen een teken van zwakte is. Ze zijn vaak ook nogal overweldigend, zeker als je een sensitief persoon bent, waardoor we soms de neiging hebben om ze weg te duwen omdat we niet goed weten hoe we ermee om moeten gaan.
   Hoe vaak toon jij wat je echt voelt, of het nu positief of negatief is? Hoe vaak laat je zien dat je iemand graag ziet, of dat iemand je geraakt heeft? Dat je het moeilijk hebt, of dat je net euforisch bent? Hoe snel ben jij geneigd om te denken ‘oei, ik zal me maar inhouden’.
   Gevoelens maken het leven rijk. Gevoelens maken onze relaties rijk. Wacht niet tot het einde van je leven om deze rijkdom toe te laten. Zeker als je sensitief bent. Je kan leren om met gevoelens om te gaan, ook als ze erg overweldigend zijn.
   
4. ‘Was ik mijn vrienden maar niet uit het oog verloren.’
   Een 4de belangrijke levensles. Ook dit herken ik zelf. Je wordt opnieuw opgeslokt door de dagelijkse routine van het leven en voor je het weet is het maanden geleden dat je je vrienden gesproken of gezien hebt. En hoewel Facebook en anderen social media ons helpen om op de hoogte te blijven van het reilen en zeilen van elkaars leven, het kan niet op tegen een echte babbel en echt tijd doorbrengen met elkaar. Ik weet niet hoe het voor jou is, maar bij mij zijn er zeker al waardevolle vriendschappen op die manier verwaterd…
   
5. ‘Had ik mezelf maar wat meer geluk gegund.’
   Deze spreekt voor zich. Jezelf geluk gunnen. Jezelf graag zien. Niet doen wat moet, maar wat je wil. Niet altijd anderen op de 1ste plaats zetten, maar in de eerste plaats zorgen voor jezelf. Zodat je gezond en gelukkig bent en vol energie kan geven aan anderen.
   Jezelf geluk gunnen betekent geluk gunnen aan de mensen die je graag ziet én geluk gunnen aan de wereld. Want gelukkige mensen, vormen gelukkige gezinnen. Gelukkige gezinnen vormen een gelukkige maatschappij.
   Jezelf geluk gunnen staat haaks op egoïsme, integendeel, het is het toppunt van altruïsme.

Dit boek is een echte aanrader. Het doet je echt stilstaan bij wat voor jou van belang is in het leven. En bovendien krijg je ook nog een inspirerend verhaal over het leven van de schrijfster Bronnie Ware zelf, want ook zij heeft afgerekend met oude demonen en is er volop voor gegaan om haar dromen te realiseren.

Heb je naar aanleiding van deze levenslessen vastgesteld dat jij je leven ook anders wil gaan aanpakken? Stel het dan niet uit. Want voor je het weet, verdwijnen je inzichten naar de achtergrond en zit je weer in je vertrouwde patroon, ook al weet je ergens dat dit niet is wat jou echt gelukkig maakt.

Weet je niet hoe je dit dan moet aanpakken? Daar help ik je graag mee!
Plan jouw gratis en vrijblijvend take-off gesprek in via deze link en ik ga met jou op zoek naar wat jou verder kan helpen!
https://calendly.com/livingit

Of stuur me een mailtje met jouw verhaal op kim@livingit.be!

Psychofarmaca, ofwel medicijnen die je inneemt om je psychische welzijn te verbeteren. 
Ze zijn vaak een thema voor discussie. Je hebt hevige voorstanders én hevige tegenstanders. Ik hoor zowel mensen zeggen ‘nooit zal ik zo’n pillen nemen’, als ‘ik weet niet wat ik zonder mijn pillen zou doen.’

Uiteraard heb ik hierover ook mijn persoonlijke mening, zoals over ongeveer alles in het leven ;-), maar daar vertel ik je straks meer over.

Want eerst wil ik je even laten zien waarom het belangrijk is dat we hier wel degelijk aandacht aan besteden.
Uit onderzoek blijkt namelijk dat in België 19,1% van de bevolking psychofarmaca gebruikt. Er is daarbij op vlak van kalmerings- en slaapmiddelen duidelijk sprake van overconsumptie. We scoren hiermee opvallend hoog ten opzichte van andere landen.
Maar ook in Nederland gebruikt men vaak psychofarmaca. Zo toont onderzoek aan dat in 2012 1.464.720 mensen dergelijke medicijnen gebruikt hebben.

Het is dus duidelijk een relevant thema.
En het is ook duidelijk dat de medicijnen niet zonder reden voorgeschreven worden.
In België kampt gemiddeld één derde van de inwoners op een bepaald moment in zijn leven met een psychische stoornis, en ondanks deze hoge cijfers bevinden we ons hiermee in de internationale middenmoot. Ongeveer 26% van de Belgen blijkt zich bovendien niet goed in zijn/haar vel te voelen.
In Nederland werd in 2010 per 1000 volwassenen 120,7 keer een psychische diagnose gesteld. Bij 66% van de volwassenen die dergelijke diagnose kregen, werd psychofarmaca voorgeschreven. 8% werd doorverwezen naar een eerstelijnspsycholoog en ongeveer 6% naar geestelijke gezondheidszorg op de 2^delijn (zoals psychiatrie). 
Een aanzienlijk deel van de mensen met een psychische aandoening werd dus enkel met psychofarmaca geholpen.
In België ziet 46% van de mensen met een ernstige psychische aandoening een arts, krijgt 25% enkel medicatie en 3,8% enkel therapie.
Psychofarmaca worden dus duidelijk verkozen boven andere vormen van geestelijke gezondheidszorg.

Is dit nu goed of slecht?
Wel, als je mij vraagt of ik voor of tegen psychofarmaca ben, dan antwoord ik: neutraal. Of nog beter: allebei.

Ik ben namelijk 100% vóór psychofarmaca. Want soms is de werking van onze hersenen zodanig verstoord dat het gewoon echt nodig is om de symptomen die hiervan het gevolg zijn door middel van medicatie te onderdrukken. Want als de symptomen te overheersend zijn, dan kan je erg moeilijk aan de onderliggende oorzaak werken.

En tegelijk ben ik 100% tegen psychofarmaca, als het als enige ondersteuning gebruikt wordt. Want met medicatie bestrijd je de symptomen, maar verander je niks aan de onderliggende oorzaken ervan. En los je dus ook het werkelijke probleem niet op. Dit kan bv. een onverwerkt trauma zijn, een psychische stoornis of saboterende overtuigingen die angst, twijfel, stress, paniek,…veroorzaken. 
Dus ik ben echt helemaal tegen medicatie zonder verdere ondersteuning. Het is trouwens ook al bewezen dat de combinatie van medicatie en een vorm van therapie het meeste kans op herstel geeft.

En toch wordt er nog erg vaak enkel medicatie voorgeschreven. Ik stel het zelf vast. En de cijfers bevestigen het.
‘Een pilletje en we zwijgen erover’.

En dat is net wat we niet mogen doen, erover zwijgen. En toch is het vaak onze eerste neiging om erover te zwijgen. Getuige ook de vele mensen die zich helemaal niet goed in hun vel voelen maar zelfs die eerste stap naar hulp van bv. de huisarts niet zetten.

Er heerst nog steeds een aanzienlijk taboe op mentale hulpverlening en psychische problemen. We vinden het de normaalste zaak van de wereld om bij de dokter te gaan als we een lichamelijke klacht hebben, maar ervaren een drempel bij mentale problemen.
Schuldgevoel, schaamte, de angst om gek verklaard te worden, de overtuiging dat we zwak zijn als we onze eigen problemen niet kunnen oplossen,…

Terwijl je hersenen evenzeer een onderdeel zijn van je lichaam met hun eigen, minutieuze werking die, net als alle andere organen in je lichaam, door verschillende oorzaken verstoord kan worden. En zorg nodig hebben.

Leren praten over hoe we ons voelen, over wat er goed en minder goed gaat.

Leren zorg dragen voor onszelf en onszelf graag leren zien.

Leren op jezelf vertrouwen zodat je weet dat het feit dat je soms kwetsbaar bent (of raakbaar zoals mijn coach dat zo mooi zegt) niet betekent dat je zwak bent.

Leren werken aan onze mentale conditie. Net zoals we zorg dragen voor onze fysieke conditie.

Dat is wat we nodig hebben, als je het mij vraagt. 
Het zou een vast onderdeel moeten zijn van wat we onze kinderen leren. Net zoals de turnles een vast onderdeel is van de schoolweek, zou ook mentale conditie dit moeten zijn.
Zodat we psychofarmaca gebruiken als het nodig is, in combinatie met therapie of coaching om te zorgen dat we er helemaal bovenop geraken en ons eigen geluk kunnen bepalen.

Een pilletje als het nodig is EN we praten erover.

Samen met toegankelijke geestelijke gezondheidszorg. Zowel coaching, psychologische hulpverlening als therapie.

Om het goede voorbeeld te geven, zet ik alvast mijn deuren open.
Wil jij ook praten? Wil je onderzoeken welke ondersteuning jij nodig hebt om je eigen geluk te bepalen?
Contacteer me dan voor een gratis en vrijblijvend gesprek en ik ga met plezier samen met jou op zoek naar wat jou verder kan helpen. Kim@livingit.be!

Bronnen:
geestelijke gezondheid Vlaanderen
Trimbos Instituut

De ‘after-vacation-blues’, of de weemoed die je overvalt na een deugddoende vakantie als je terug aan het werk moet. De weerstand om opnieuw in de dagelijkse stress of sleur (of een combinatie van beiden) terecht te komen. Het gevoel terug over te schakelen naar ‘dat wat moet’ tegenover dat wat je wil.

Ik ken het maar al te goed want ik heb jaren last gehad van de ‘after-vacation-blues’. Ik begon maanden op voorhand af te tellen naar mijn vakantie, het leken de enige weken in het jaar waarin ik de stress echt kon loslaten en voor mezelf kon kiezen. En als het einde van de vakantie naderde, begon de weerzin om terug te gaan werken steevast de kop op te steken. Mijn eerste werkdag vertrok ik dan ook meestal met lood in mijn schoenen, en ’s avonds kwam ik steevast thuis met een stevige portie hoofdpijn.

Was mijn job dan zo verschrikkelijk? Nee, helemaal niet. Maar het was niet mijn levensdoel of mijn passie. En bovendien botste mijn job op sommige vlakken erg met waarden die voor mij uitermate belangrijk waren, en hoe hard ik dat ook probeerde negeren, het wrong.
Daarnaast was er ook een probleem met de manier waarop ik mijn job uitvoerde. Ik maakte mezelf namelijk graag wijs dat ik voor alles en iedereen verantwoordelijk was en nam daardoor veel te veel hooi op mijn vork. Dat in combinatie met erg hoge verwachtingen ten opzichte van mezelf (fouten maken dat hoorde er niet bij) zorgde natuurlijk voor een ongezonde dosis stress.

En al deze ingrediënten samen veroorzaakten mijn ‘after-vacation-blues’.

Tot ik mezelf de vraag begon te stellen of dit nu echt het leven was. 3 weken per jaar waarin je echt jezelf kan zijn en doen wat je echt wilt, en 49 weken waarin je doet wat je denkt dat moet en krabbelt om overeind te blijven. Ik werd er alleszins niet bepaald gelukkig door.

Ik werd zelfs zo ongelukkig dat ik besloot om het roer om te gooien en mijn geluk in eigen handen te nemen. Door niet meer te doen wat ik dacht dat moest en te kiezen voor mezelf en wat ik wilde.
Ik zei mijn job (en gouden kooi) vaarwel en startte als coach en psycholoog, één van mijn dromen die stof lag te vergaren.

En sindsdien heb ik ook afscheid genomen van de ‘after-vacation-blues’. 

Kijk ik nog uit naar mijn vakantie? Ja, natuurlijk. En ik kan er nu NOG meer van genieten, omdat ik me veel beter in mijn vel voel en minder stress ervaar. En als het einde van de vakantie in zicht komt, dan begint mijn enthousiasme om terug aan de slag te gaan opnieuw te borrelen. Want tijdens mijn vakantie krijg ik altijd nieuwe ideeën, inzichten en inspiratie waarmee ik met plezier aan de slag ga.

Weet je, …., dit is het leven volgens mij. Doen wat jij wil, wat je graag doet, wat je goed kan, waar je passie en je levensdoel ligt. Doen waarvoor jij gemaakt bent. En niet gaan werken omdat het moet.

Wil jij ook een andere weg inslaan? Wil je écht leven?
Contacteer me dan op kim@livingit.be voor een gratis en vrijblijvend take-off gesprek waarin ik samen met jou onderzoek wat jij nodig hebt en wat ik voor je kan betekenen!

Ik help mensen om hun dromen te realiseren.
Pardon, om hun WILDSTE dromen te realiseren.
Ja, die dromen waarvan je nooit gedacht had dat ze realiteit zouden kunnen worden.

Hoe ik dat doe?

Door mensen te helpen om écht zelfvertrouwen te ontwikkelen.
En door mensen te ondersteunen om uit hun comfortzone te komen en datgene te doen waarvan je wéét dat het je zal helpen om je droom te realiseren.

Betekent dit dan dat ik ervoor zorg dat je nooit meer twijfelt over jezelf?

Nee, daar ben ik heel eerlijk in, de kans is klein dat dit zal gebeuren.
Maar dat hoeft ook helemaal niet.
Want wat ik je wél leer, is om niet langer naar de twijfel, of wat ik je saboteurs noem, te luisteren. 
Je hoort je saboteurs nog, maar je laat ze niet langer beslissen wat je doet.
Je blijft met andere woorden zelf het stuur in eigen handen houden, in plaats van het over te dragen aan de twijfelstemmetjes in je hoofd.

Maar hoe doe je dat dan, je saboteurs wel horen maar er niet naar luisteren en toch actie ondernemen?
Wel, dat doe je door jezelf graag te zien.Want de saboterende stemmetjes in je hoofd, die willen je beschermen.
Ze zijn er gekomen door één of meerdere ervaringen waarin jij je onveilig hebt gevoeld. En ze willen kost wat kost vermijden dat dit opnieuw gebeurt.

Eigenlijk vragen je saboteurs naar mildheid, en liefde.

Je kan het eigenlijk vergelijken met een kind dat aandacht en liefde zoekt door stoute dingen te doen. Zoals we allemaal wel al hebben ervaren, helpt het zelden om kwaad te worden op dat moment. Het zal waarschijnlijk alleen maar meer van hetzelfde gedrag uitlokken.
Wat wel helpt, is om je even naast het kind te zetten en te tonen dat je van hem/haar houdt. En tegelijkertijd duidelijk te zeggen dat dergelijk gedrag niet ok is omdat het niemand vooruit helpt.

Eigenlijk moet je net hetzelfde bij jezelf doen als je saboteurs en twijfels de bovenhand nemen.

Jezelf overstelpen met mildheid en liefde.
Zeggen dat je jezelf gehoord hebt, en dat je begrijpt vanwaar de angst komt.
Maar tegelijkertijd kordaat blijven en aangeven dat dit niet de juiste weg is, en dat je dus toch doet wat jij voelt dat je wil doen.
Jezelf onvoorwaardelijk graag zien is echt een superkracht die jou helpt om al het zelfvertrouwen te ontwikkelen dat jij nodig hebt om je wildste dromen te realiseren.

Wil jij ook leren om jezelf graag te zien? Dan kan mijn boek ‘Hou van jezelf‘ jou misschien wel verder helpen.

Want jezelf graag zien is het mooiste wat jij kan doen voor deze wereld!