Voel jij je anders?

Je anders voelen.

Het is iets wat ik ERG goed ken.

Want ik voel me al heel mijn leven anders.

Jarenlang heb ik me raar gevoeld.

Een alien.

Ik dacht anders dan de meeste mensen rondom mij.

Ik zag andere dingen.

Ik voelde andere dingen.

Ik had andere interesses….

Hier klopt iets niet, dacht ik.

Ik ben fout. 

Ik hoor er niet bij.

Dus deed ik er alles aan om mezelf aan te passen.
Om wél hetzelfde te denken als anderen. Of minstens mijn mening in te slikken.
Om wél hetzelfde te zien als anderen. Of minstens wat ik zag niet luidop te zeggen.
Om wél hetzelfde te voelen als anderen. Of minstens wat ik voelde goed weg te stoppen.
Om wél dezelfde interesses te hebben als anderen. Of minstens te doen alsof.

Jarenlang heb ik dit gedaan.

En oh ja, ik was er heel erg goed in geworden.
Meesterlijk goed zelfs.

Maar man, wat wrong het.
Het deed pijn. Elke dag een beetje meer.
Pijn om mezelf zo te verloochenen.
Pijn om mijn talenten zo de kop in te drukken.
Pijn om telkens weer in te gaan tegen oprecht zijn met mezelf en anderen. Een waarde waar ik zoveel belang aan hecht.

Maar hé.
Ik was het zo gewoon.
En had geen flauw idee hoe ik het anders moest doen.
En tenslotte: ik was ook echt wel raar. Daar kon ik toch niets aan veranderen?

Dus deed ik verder.

Tot de dag waarop ik naar mijn kinderen keek.

En zag wat ik zelf al die jaren heb ondergaan.

Ik zag dat zij zich raar voelden.
Ik zag dat zij zich anders voelden.
Ik zag dat zij zich begonnen aan te passen.
Om toch maar in het rijtje te passen.

Mijn hart brak.
En riep zo hard het kon NEE. Dit mag niet gebeuren.

Ze zijn zo mooi.
Ze zijn zo anders.
Ze zijn zo uniek.
Ze hebben zo’n unieke talenten.

En daar waar ik de kracht voor mezelf niet leek te vinden, 
vond de moeder in mij deze wel. 
Want ik kon niet toestaan dat mijn kinderen dezelfde pijn moesten voelen als ik.
Dat nooit.

Dus ging ik de confrontatie aan.
Met mezelf.
En niemand anders.

Met alle overtuigingen die ik in mijn hoofd had gestopt.
Al die jaren lang.

Ik ontdekte dat mijn kinderen hoogbegaafd zijn en letterlijk anders denken dan anderen.

En ik keek in de spiegel.
En ontdekte datgene wat ik eigenlijk altijd al wist.
Dat ik zelf ook hoogbegaafd ben en letterlijk anders denk dan anderen.
En met vallen en opstaan leerde ik dit accepteren.

Daar waar anders zijn een heel deel van mijn leven als een last op mijn schouders heeft gelegen,
gebruik ik het nu als mijn podium en mijn krachtbron om mijn levensdoel te leven.

Daar waar het feit dat ik anders ben jarenlang ervoor gezorgd heeft dat ik mezelf niet graag zag,
is het nu een onuitputtelijke bron geworden van liefde voor mezelf. 

Wil jij ook leren om jezelf graag te zien? Dan is mijn boek ‘Hou van jezelf’ misschien wel precies wat jij nodig hebt.

Want jezelf graag zien is het mooiste wat jij kan doen voor deze wereld!