Spoel eens even héiéééééééééééél veel jaren vooruit, naar het einde van je leven.
Ik weet het, het is misschien niet het leukste onderwerp om aan te denken, maar toch raad ik het je aan er even bij stil te staan. Stel dat jij aan het einde van je leven gekomen bent (dus binnen héééééééééééééééél veel jaren), waar ga jij dan spijt van hebben? Wat zal dan voor jou datgene zijn wat echt geteld heeft in je leven?
Ik vind dit geen gemakkelijke vraag. We leven in een drukke maatschappij met veel verwachtingen waardoor we vaak op automatische piloot leven en niet zo makkelijk stilstaan bij wat nu echt van belang is…
Ik las hier onlangs een heel inspirerend boek over dat me erg geraakt heeft: ‘Als ik het leven over mocht doen’ van Bronnie Ware. Ze vertelt in het boek over haar ervaringen als palliatief verzorgende. Ze heeft mensen begeleid die aan het einde van hun leven waren gekomen en enorm veel met hen gepraat. En erg wijze lessen geleerd. Want op het moment waarop we weten dat het leven stopt, verdwijnt vaak alle ruis van verwachtingen en datgene waarvan we denken dat het moet. En komt datgene wat we echt willen, wat echt van tel is, spontaan naar boven. En soms gaat dit gepaard met spijt. ‘Had ik het maar anders gedaan.’ Het is dan ook rakend hoe de mensen die hun verhaal verteld hebben aan Bronnie, belang hechtten aan het doorgeven van deze lessen. Zij konden het niet meer anders doen, maar ze konden wel hun ervaringen delen met mensen die wél nog de kans hadden om het anders aan te pakken. Zoals jij en ik.
Als rode draad doorheen de vele verhalen van deze mensen, distilleerde Bronnie Ware 5 belangrijke levenslessen. De ‘top-5 pijnpunten van de stervenden’. Ik deel deze lessen ook graag met jou. Zodat ook jij ervan kan leren:
- ‘Had ik maar wat meer moed gehad om een leven te leiden waarin ik trouw was aan mezelf, in plaats van te voldoen aan de verwachtingen van anderen.’
Een evidente, zou je kunnen zeggen. En toch trappen we bijna allemaal in de val van het leven naar de verwachtingen van anderen. Of soms zelfs naar wat wij denken dat anderen van ons verwachten. Soms gaat het om onze nabije omgeving: partner, kinderen, familie of vrienden. Soms gaat het om verwachtingen van de maatschappij: een job met aanzien, een mooie auto, een groot huis,…
Er zijn tal van redenen die ervoor kunnen zorgen dat we een constante neiging hebben om te voldoen aan verwachtingen van anderen, maar mijn ervaring leert me dat er 1 rode draad doorheen loopt: de behoefte om graag gezien te worden.
Iedereen heeft het nodig om graag gezien te worden. Om liefde te krijgen. Alleen lopen we onszelf vaak vast in een vicieuze cirkel, want krampachtig proberen voldoen aan (mogelijke) verwachtingen van anderen en ontrouw zijn aan onszelf, leidt alleen maar tot meer dissonantie.
Je kan pas echt liefde ontvangen van anderen als je leert om jezelf onvoorwaardelijk graag te zien. En dat houdt per definitie in dat je trouw bent aan jezelf. - ‘Had ik maar wat minder hard gewerkt.’
Tja…als ex-workaholic kan ik alleen maar zeggen dat ik nu al weet dat dit helemaal klopt. Ik ben bewust minder hard gaan werken en hier ben ik echt elke dag dankbaar voor (en elke dag denk ik ook nog wel eens waar ben ik toch al die jaren mee bezig geweest).
‘Ja maar ik moet toch geld verdienen om te kunnen leven.’ Ja, absoluut. En toch blijf ik ervan overtuigd dat het veel met perspectief te maken heeft. Ik was ambtenaar en ben nu voltijds zelfstandige. En mijn deel van het inkomen is effectief nodig. En toch slaag ik erin om minder tijd te besteden aan werk en meer tijd aan de domeinen in mijn leven die ik belangrijk vind (gezin, vrienden, ontspanning,…). We maken onszelf heel vaak wijs dat datgene wat we zo gewend zijn om te doen ook echt nodig is, terwijl er vaak nog heel wat andere mogelijkheden zijn. Maar buiten ons comfortzone, dus het vraagt dan wel moed om die stappen te zetten. En het is makkelijker om verder te doen zoals we gewend zijn, zelfs al weten we dat we er niet helemaal gelukkig door worden.
Gisteren nog vertelde iemand die aan het einde van haar carrière staat me hetzelfde, met tranen in de ogen. ‘We hebben gans ons leven ons werk op de eerste plaats gezet. Dat ging voor alles. En nu zie ik dat we onszelf gewoon vergeten zijn.’
Het is NOOIT te laat om minder te werken of op een andere manier te werken. Leven is meer dan werken. Echt. - ‘Had ik maar de moed gehad om mijn gevoelens te uiten.’
Nog zo’n mooie. Gevoelens, hoewel er wel al wat tegengewicht is, blijft de teneur nog steeds dat gevoelens tonen een teken van zwakte is. Ze zijn vaak ook nogal overweldigend, zeker als je een sensitief persoon bent, waardoor we soms de neiging hebben om ze weg te duwen omdat we niet goed weten hoe we ermee om moeten gaan.
Hoe vaak toon jij wat je echt voelt, of het nu positief of negatief is? Hoe vaak laat je zien dat je iemand graag ziet, of dat iemand je geraakt heeft? Dat je het moeilijk hebt, of dat je net euforisch bent? Hoe snel ben jij geneigd om te denken ‘oei, ik zal me maar inhouden’.
Gevoelens maken het leven rijk. Gevoelens maken onze relaties rijk. Wacht niet tot het einde van je leven om deze rijkdom toe te laten. Zeker als je sensitief bent. Je kan leren om met gevoelens om te gaan, ook als ze erg overweldigend zijn. - ‘Was ik mijn vrienden maar niet uit het oog verloren.’
Een 4de belangrijke levensles. Ook dit herken ik zelf. Je wordt opnieuw opgeslokt door de dagelijkse routine van het leven en voor je het weet is het maanden geleden dat je je vrienden gesproken of gezien hebt. En hoewel Facebook en anderen social media ons helpen om op de hoogte te blijven van het reilen en zeilen van elkaars leven, het kan niet op tegen een echte babbel en echt tijd doorbrengen met elkaar. Ik weet niet hoe het voor jou is, maar bij mij zijn er zeker al waardevolle vriendschappen op die manier verwaterd… - ‘Had ik mezelf maar wat meer geluk gegund.’
Deze spreekt voor zich. Jezelf geluk gunnen. Jezelf graag zien. Niet doen wat moet, maar wat je wil. Niet altijd anderen op de 1ste plaats zetten, maar in de eerste plaats zorgen voor jezelf. Zodat je gezond en gelukkig bent en vol energie kan geven aan anderen.
Jezelf geluk gunnen betekent geluk gunnen aan de mensen die je graag ziet én geluk gunnen aan de wereld. Want gelukkige mensen, vormen gelukkige gezinnen. Gelukkige gezinnen vormen een gelukkige maatschappij.
Jezelf geluk gunnen staat haaks op egoïsme, integendeel, het is het toppunt van altruïsme.
Dit boek is een echte aanrader. Het doet je echt stilstaan bij wat voor jou van belang is in het leven. En bovendien krijg je ook nog een inspirerend verhaal over het leven van de schrijfster Bronnie Ware zelf, want ook zij heeft afgerekend met oude demonen en is er volop voor gegaan om haar dromen te realiseren.
Heb je naar aanleiding van deze levenslessen vastgesteld dat jij je leven ook anders wil gaan aanpakken? Stel het dan niet uit. Want voor je het weet, verdwijnen je inzichten naar de achtergrond en zit je weer in je vertrouwde patroon, ook al weet je ergens dat dit niet is wat jou echt gelukkig maakt.
Weet je niet hoe je dit dan moet aanpakken? Daar help ik je graag mee!
Plan jouw gratis en vrijblijvend take-off gesprek in via deze link en ik ga met jou op zoek naar wat jou verder kan helpen!
https://calendly.com/livingit
Of stuur me een mailtje met jouw verhaal op kim@livingit.be!
Eén gedachte over “De 5 belangrijkste levenslessen”